Can-Am Origin 2025 in de Offroad-Test

Tijdens de Offroad-Testdagen 2025 stuiten zes motoren op uitdagende omstandigheden in het Red Stag Enduropark in Rohr im Gebirge. Onder hen is de Can-Am Origin 2025, een elektrisch aangedreven adventure-motorfiets die zich buiten de gebaande paden moet bewijzen. Bij de introductie in Frankrijk kreeg ik al een eerste indruk, al was het terrein daar vrij eenvoudig - slechts enkele gravelmeters. Nu wordt het menens: de dichte bossen, diepe modder en steile hellingen rondom het Red Stag Park dagen elke offroad-motor tot het uiterste uit. De tests worden vanuit verschillende perspectieven uitgevoerd - met Mex als ambitieuze hobbyrijder, Busty Wolter als ervaren enduro-professional en reisendurorijder McGregor. Zo krijgen we een volledig beeld van hoe de e-motorfiets presteert voor zowel beginners als gevorderden.

Midden in het bos, onder een dicht bladerdak, ligt het Red Stag Enduropark - een offroad-speelterrein dat zijn gelijke niet kent. Het terrein biedt alles waar het hart van de endurorijder sneller van gaat kloppen: gravel, diepe bosgrond, kronkelende paden, nauwe passages en zelfs technisch uitdagende klimstukken. Vooral bij wisselvallig weer blijkt hier hoe serieus Yamaha en 1000PS het menen met de ultieme test. Geen steriele testomgeving, maar een plek waar motoren onder echte omstandigheden op de proef worden gesteld - met modder, stenen, wortels en alles wat een echte endurotest inhoudt. Wie hier slaagt, verdient echt de titel "avontuurbestendig". Voor de testcrew rondom Busty Wolter, Mex en McGregor is het de ideale plek om de Can-Am Origin tot het uiterste te drijven.

Voor een elektrisch aangedreven adventure-motorfiets beschikt de Can-Am Origin 2025 over een typische krachtige, koppelrijke vermogenkarakteristiek. Bijzonder indrukwekkend is de directe acceleratie van de elektromotor, die al vanuit stilstand merkbaar naar voren duwt. Interessant is dat Can-Am als dochterbedrijf van het Canadese BRP-concern ook verwant is aan de Oostenrijkse motorfabrikant Rotax, die de elektromotoren voor Can-Am produceert. Hoe dan ook, ik was meteen onder de indruk van de acceleratie, zeker als je bedenkt dat we hier "slechts" de 11 kW-variant met ongeveer 15 pk getest hebben, die zelfs met een A1-rijbewijs gereden mag worden. Zeker in de eerste meters schiet ze echt vooruit, wat voor een motorfiets in deze rijbewijsklasse behoorlijk indrukwekkend is.

Natuurlijk is er ook een 35-kW-versie van de Origin met ongeveer 48 pk. Die trekt, wanneer je het gas openhoudt, bovenin merkbaar langer en krachtiger door. Maar eerlijk gezegd: Voor het offroad-gebruik - en tenzij je Busty Wolter heet en met moordend tempo rijdt - is de kleine variant meer dan voldoende. Er is echt voldoende vermogen aanwezig. Maar je moet wel zeggen: Het aandrijfconcept is totaal anders dan bij een verbrandingsmotor. We zijn allemaal opgegroeid met klassieke motoren, dit is een andere wereld - misschien wel de toekomst. Het vergt aanvankelijk wat gewenning, want de dosering gebeurt volledig elektronisch. De eerste bewegingen aan het gas moeten voorzichtig zijn, omdat het enorme koppel heel direct inzet. Wie de tractiecontrole uitschakelt, merkt snel hoe de achterkant graag uitbreekt.

Wat ik hieraan bijzonder leuk vind: je rijdt veel meer met je oren. Je hoort precies wanneer de achterkant begint te slippen, wanneer de tractie wegvalt. En daarbij komen de aardse geluiden - het knarsen van de stenen, het soppende geluid van de modderige bosgrond. De natuur om je heen bewust ervaren hoort bij het enduro rijden. De stille aandrijving ondersteunt deze ervaring op een bijna meditatieve manier. Ondanks alle rust ontbreekt het echter in geen enkele situatie aan vermogen - althans voor een amateur.

Busty heeft als professional de motor vanuit een ander perspectief geëvalueerd. Voor hem begint het vermogen aanvankelijk zacht, maar trekt het vanaf middelhoge toerentallen duidelijk aan. Volgens zijn ervaring moet je het gas bewuster verder opendraaien om de reactie te krijgen die je bij een verbrandingsmotor kent door het samenspel van koppeling en gas. Dan kun je ook in het ruwe terrein met snelle acceleraties over onverharde wegen en obstakels schieten. Duidelijke kritiek uitte hij op de actieradius: Tijdens één van zijn testrondes van ongeveer vijf tot zes kilometer verloor hij ongeveer 20 kilometer aan actieradiusindicatie - bij een sportief tempo, maar toch verrassend veel. In de volgende ronde nog eens 18 kilometer. Voor hem is het duidelijk: Bij hoge snelheden is de werkelijke actieradius aanzienlijk lager dan men op basis van de gereden kilometers zou verwachten.

Zoals je van een moderne E-motorfiets zou verwachten, zit de Can-Am Origin 2025 boordevol elektronica. Vooral opvallend is het enorme 10,25-inch touchscreen - bijna als een kleine flatscreen-tv. Het oogt futuristisch, maar biedt daadwerkelijk enorm veel functionaliteit. Apple CarPlay is standaard geïntegreerd, wat het leven in het dagelijks gebruik en bij navigatie vergemakkelijkt. Daarnaast zijn er uitgebreide mogelijkheden via de BRP-apps, waarmee je extra connectiviteit en navigatie kunt toevoegen. Maar: Hoewel het display indrukwekkend is, is het totale bedieningsconcept niet echt intuïtief of eenvoudig. De echte uitdaging zit in de linker stuurhelft, die bezaaid is met een groot aantal knoppen. Daar vraag ik me af of dat niet eleganter had gekund. Desondanks blijven de technologische oplossingen een van de grote sterke punten van de Origin - vooral bij de batterijthermiek.

In tegenstelling tot veel andere E-offroaders worden hier niet alleen de motor, maar ook de accu vloeistofgekoeld. Dit voorkomt hitteschade aan afzonderlijke cellen, zelfs bij hoge buitentemperaturen of langdurige belasting in het terrein. Oververhitting van afzonderlijke cellen kan namelijk de gehele batterijmodule aantasten - vergelijkbaar met de zwakste schakel in een ketting. Door de vloeistofkoeling blijven alle cellen binnen het optimale temperatuurbereik, wat niet alleen de prestaties stabiel houdt, maar ook de levensduur van de accu aanzienlijk zou moeten verlengen. Een technisch detail dat in de E-sector veel te weinig wordt toegepast, maar bij de Can-Am Origin zeker zinvol is.

Profi Busty richtte zich bij de elektronica snel op de rijhulpsystemen - en ook daar blijkt hoeveel er instelbaar is. Verschillende rijmodi, ABS en tractiecontrole kunnen worden uitgeschakeld, wat essentieel is voor sportief rijden in het terrein. Het kostte hem wel even om de juiste menupunten te vinden, maar daarna was hij tevreden over het effect. Wat hem echter stoorde, was het startproces zelf: een omslachtig proces van veiligheidsvragen, algemene voorwaarden bevestigen, meerdere gasbewegingen en interacties met de startknop. Vooral als je gewoon snel wilt wegrijden, voelt dat te langdurig en overmatig technologisch aan.

Het onderstel van de Can-Am Origin valt meteen op door de 43 mm Upside-Down-voorvork. De afmetingen lijken in principe passend, vooral met betrekking tot de veerweg, die solide is. Echter, de ophangingshardware is zowel voor als achter niet verstelbaar. Als bestuurder neem je dus precies de setup zoals Can-Am die standaard levert. Voor mijn circa 75 kg was deze setup in principe in orde. Het is niet van topniveau qua respons en reserves, maar het past bij het gebruiksspectrum. In de praktijk zal men met een E-Adventure-bike als deze eerder gematigd in het terrein rijden. Een opvallend detail: de achterste schokdemper zit relatief bloot direct achter de achterband en krijgt daardoor veel vuil binnen. Hoewel er een kunststof bescherming aanwezig is, kan zich bij nat weer - zoals we tijdens onze testdagen hadden - toch aanzienlijk wat ophopen. Dit zou op termijn de functionaliteit kunnen beïnvloeden.

Toch is er een belangrijke technische vondst die uniek is in het segment van E-motorfietsen: De aandrijving is direct op de swingarm geflensd en verbonden als enkelzijdige swingarm met een gesloten aandrijfsysteem met interne ketting. Dit zorgt ervoor dat het typische inzakken van de achterkant bij acceleratie uitblijft - er ontstaat geen lastmoment dat de achterkant naar beneden trekt. Hierdoor blijft de motorfiets tijdens het accelereren zeer neutraal. Aanvankelijk is dit gedrag wat ongewoon, omdat men bij klassieke enduro's een andere feedback verwacht. Maar hoe langer je ermee rijdt, hoe beter deze stoïcijnse acceleratie aanvoelt. Het voelt voorspelbaar, stabiel aan en brengt maximale tractie op de grond.

Busty heeft het onderstel op een aanzienlijk sportiever tempo getest en kwam daarbij ook tot een gebalanceerde conclusie. Voor hem ligt de setup duidelijk aan de comfortabele kant. Bij agressief rijden door diepe kuilen of oneffenheden voelde hij weliswaar het einde van de veerweg, maar harde klappen in het stuur of voetsteunen bleven uit. Dit toont aan: De afstemming is niet bedoeld voor hardcore offroad-actie, maar richt zich meer op toer- en avontuurrijden. En binnen dit kader vervult het onderstel zijn doel volledig - ook al kunnen ambitieuze rijders zoals Busty tegen de grenzen aanlopen.

De ergonomie van de Can-Am Origin 2025 roept gemengde gevoelens op. Wat positief opvalt: De slanke taille van de motorfiets is goed gelukt en wordt naar voren toe niet onaangenaam breed. Vooral bij langzame, technische passages - zoals het omzeilen van bomen in een dicht bos - kun je heel precies en speels rijden. Zonder dat je een koppeling hoeft te doseren, kun je je volledig richten op gewichtsverplaatsing en het volgen van de rijlijn. Het knie aan de buitenkant langs de tank en de motorfiets met subtiel voorwielgevoel over met wortels bedekte paden dirigeren. Hier betaalt de combinatie van een krachtige, gemakkelijk controleerbare elektrische motor en de compacte ergonomie zich uit. Maar zodra het om langere ritten met een hoger tempo gaat - bijvoorbeeld op grindwegen met een gelijkmatig tempo - worden het eerder laag geplaatste stuur en de hoge voetsteunen nadelig. De resulterende sterk gebogen houding is niet comfortabel. Hoe groter de rijder en hoe langer de staande rit, des te slechter. In deze momenten lijkt de ergonomie minder doordacht.

De grote Mex ondervond vergelijkbare beperkingen, vooral wat betreft de positie van de voetsteunen. Deze zijn naar zijn smaak ongewoon hoog gemonteerd, wat in zittende positie tot een scherpere kniewinkel leidt - ongebruikelijk voor een enduro. Bij het staand rijden moet hij zich ver naar voren buigen, wat de bewegingsvrijheid nadelig beïnvloedt. Ook de afstand tussen de steunen en het stuur ervaart hij als te klein. Mex denkt dat het ergonomisch beter zou zijn als het stuur drie tot vier centimeter verder naar voren zou worden geplaatst - er is genoeg ruimte in het cockpit daarvoor. Voor kleinere of lichtere rijders zou het concept goed werken door de lage zithoogte en de smalle taille.

Ook Busty moest wennen aan de ergonomie. Voor hem lag het grootste probleem eveneens in de hoge positie van de voetsteunen. Hierdoor verschuift het zwaartepunt van de motorfiets verder naar boven. Bij sportief rijden in staande positie moet hij zich verder naar voren buigen, wat zijn gebruikelijke houding beperkt. Tegelijkertijd benadrukte Busty dat de zitpositie op zich prettig is. Wanneer hij zit - bijvoorbeeld in de touring-modus - is de afstand tot het stuur goed, en vallen de hoge steunen minder op. Over het geheel ontstaat een duidelijk beeld: terwijl de zitergonomie klopt, vraagt de sta-positie, vooral voor grote of sportieve rijders, om enkele compromissen.

De remwerking is voor mij een van de meest wennende hoofdstukken bij de Can-Am Origin 2025. Het begint al bij het drukpunt van de voorrem, dat erg zacht en sponzig aanvoelt. In combinatie met het eerder comfortabel afgestelde onderstel ontbreekt het precieze feedback over de gripgrens van het voorwiel. In plaats van vertrouwen ontstaat er onzekerheid - een gevoel dat zich in het terrein snel negatief laat voelen. Aan de andere kant van de motorfiets is het tegenovergestelde het geval: De achterrem reageert extreem agressief. De overgang van nauwelijks remwerking naar een blokkerend achterwiel is te abrupt, de progressie van de rem is te gering. In krappe bochten of bij voorzichtige vertraging was de Can-Am voor mij de motor waarmee ik het meest terughoudend moest remmen. Ze profiteert weliswaar van een laag zwaartepunt, wat bij krappe manoeuvres handig is, maar het totale gewicht ligt toch net onder de 190 kilogram. Dat merk je als het in de remzone serieus wordt.

Busty heeft ook enkele kritische punten aangemerkt over het remsysteem - met name in verband met de actieve recuperatie. Een ander uniek technisch kenmerk van de Can-Am: Wanneer je het gashendel vanuit de standaardpositie naar voren draait, wordt progressief de motorremwerking verhoogd en extra energie teruggewonnen. Bij offroad-rijden kan dit echter snel tot ongewenste verrassingen leiden, vooral als je het systeem niet kent. Busty had zo'n situatie toen hij zich staand bij het remmen afzette, het gashendel licht naar voren ging en door de actieve recuperatie het achterwiel plotseling blokkeerde. In combinatie met de al agressieve achterrem een kritisch moment. Zijn aanbeveling: deze functie in het terrein beter uitschakelen. Op de weg ziet hij er echter een nuttige aanvulling in - vooral omdat je daardoor de beperkte actieradius aanzienlijk kunt vergroten. Meer informatie hierover vind je in de eerste Can-Am Origin Test.

Busty beoordeelt ook het fundamentele remgedrag kritisch: De balans tussen voorrem en achterrem is onevenwichtig. De voorrem voelt voor hem te zwak aan, terwijl de achterrem overdreven agressief reageert. Zelfs in de puur mechanische modus zonder recuperatie blijft deze onevenwichtigheid bestaan. Kortom, het remsysteem van de Can-Am Origin is voor sportief ambitieuze offroad-rijders momenteel geen hoogtepunt - zowel qua gevoel als controle.

De Can-Am Origin 2025 introduceert interessante concepten voor de adventure- en reissector - ook al strookt haar actieradius niet met die van een echte langafstandsrit. Officieel wordt een actieradius van ongeveer 100 kilometer opgegeven. In de praktijk, vooral bij intensief rijden of op ruw terrein, wordt dit echter vaak gereduceerd tot ongeveer 50 tot 60 kilometer. In die zin moet de term "langafstands-motorfiets" met voorzichtigheid worden gebruikt. Desondanks is het de moeite waard om te kijken naar de constructieve details, want los van de accucapaciteit brengt de Origin enkele eigenschappen met zich mee die interessant zijn voor avonturiers en veelrijders.

De motorfiets toont zich servicevriendelijk, vooral wat betreft het aandrijfsysteem. Hoewel er geen klassieke olie verversing nodig is, bevat de centrale aandrijvingseenheid olie die voor het eerst na 5.000 kilometer en daarna slechts om de 10.000 kilometer moet worden ververst. De interne ketting in de gesloten aandrijfkast wordt continu automatisch nagespannen en volgens de fabrikant hoeft deze slechts om de 25.000 kilometer te worden gecontroleerd. Tijdens de presentatie werden zelfs optimistische uitspraken gedaan dat deze ketting theoretisch een motorleven lang mee zou moeten gaan. Daarnaast is er een geschroefd achterframe, evenals een goed beschermd hefboomsysteem en stabiele voetsteunen. Er blijft echter de vraag hoe gemakkelijk het in geval van nood is om toegang te krijgen tot gevoelige componenten, aangezien veel onderdelen zeer geïntegreerd zijn gebouwd.

Interessant is ook de robuustheid bij offroad-gebruik. De Origin vermijdt veel klassieke zwakke punten van een verbrandingsmotor - zoals de gevoeligheid voor water. Omdat er noch aanzuigsystemen noch een uitlaatsysteem aanwezig zijn en de motorfiets volledig waterdicht zou moeten zijn, zou je er theoretisch mee kunnen duiken. Ook de bescherming van het accublok oogt massief en stabiel, duidelijk robuuster dan bijvoorbeeld een vrijhangende oliekoeler bij conventionele machines. Qua banden is de Origin uitgerust met klassieke enduro-afmetingen: 90/90-21 voor en 120/80-18 achter. De smalle achterband is gebaseerd op motorcross-standaarden en biedt daarmee de basis voor serieuze terreinbanden.

De Can-Am Origin 2025 is zonder twijfel een interessante motorfiets - vooral vanwege haar technische benaderingen, die in deze vorm niet te vinden zijn bij klassieke verbrandingsmotoren of andere fabrikanten. Functies zoals de actieve recuperatie, de slimme aandrijvingseenheid of de vloeistofgekoelde accu wekken nieuwsgierigheid op en tonen innovatievreugde. Maar tijdens het rijden blijven er veel vraagtekens. De actieradius is voor een reisenduro te beperkt, voor sportief offroad-rijden ontbreekt het aan wendbaarheid, en de ergonomie - vooral met de hoge voetsteunen - past niet in het gebruikelijke beeld. De motor voelt niet wendbaar genoeg, niet volwassen genoeg voor gedefinieerde gebruiksdoelen. Hoe langer men met de Origin rijdt, hoe meer men weliswaar dingen ontdekt die plezier maken. Maar per saldo blijft de vraag open: voor wie is deze motorfiets eigenlijk bedoeld? Een concept met potentieel dat zijn plaats nog moet vinden.

Na intensieve dagen in de modder is het voor mij duidelijk: De Can-Am Origin 2025 biedt een absoluut unieke rijervaring. Van de aandrijvingseenheid tot de geometrie en het rijgedrag op losse ondergrond - alles voelt eigenzinnig aan. De motor is echt plezierig, het digitale, uiterst stabiele rijgevoel is indrukwekkend, en het compacte concept met het lage zwaartepunt presteert verrassend goed in het terrein. Maar ik hoop dat Can-Am dit idee van een elektrische adventure-motorfiets nog consequenter doordenkt. Vooral wat betreft het onderstel en het remsysteem had ik meer kwaliteit verwacht - zeker in deze prijsklasse. De adviesprijs ligt op een stevige 16.499 €. En dat is waarschijnlijk ook de belangrijkste reden waarom de Origin nooit een massaproduct zal worden. Het is een niche-motorfiets voor liefhebbers met een voorliefde voor technologie - en met het nodige budget voor een derde of vierde motorfiets. Wie echter de kans krijgt om er eens op te rijden, zou dat zeker moeten doen. Want je horizon wordt door haar bijzonderheden beslist verbreed – vooral als je misschien alleen een A1-rijbewijs hebt.

Tijdens de Offroad-Testdagen 2025 overtuigen de twee adventure-pakken van Leatt met functionaliteit, bescherming en draagcomfort. De MultiTour 5.5 is de weerbestendige allrounder met een 3-laagse constructie, 20.000 mm waterdichte binnenjas en doordachte ventilatie - ideaal voor 10 tot 20 °C en wisselvallige omstandigheden. De FlowTour 5.5 scoort met grote mesh-panelen, sportieve snit en eveneens waterdichte buitenjas - perfect voor actieve rijders bij 25 °C of meer. Beide bieden hoogwaardige Level-2-protectoren, slimme details zoals voorbereiding voor een drinksysteem en verstelbare breedte. Wie compromisloze touring-functionaliteit zoekt, kiest voor de MultiTour. Wie lichtheid, lucht en flexibiliteit waardeert, zit goed met de FlowTour.