Motocyklowa wyprawa przygodowa w Nowej Szkocji z BMW R 1300 GS

Motocyklistom i motocyklistkom nie muszę tego tłumaczyć: Świat najlepiej poznawać na dwóch kółkach! Motocykl nie ma sobie równych w połączeniu szybkości i zanurzenia w otoczenie. Żaden inny sposób podróżowania nie łączy w sobie prędkości przemieszczania się z intensywnością zanurzenia w otoczenie tak doskonale jak jazda motocyklem. I wtedy znowu to się dzieje – trafiasz na region, który od razu Cię urzeka. "Nowa Szkocja"? Już sama nazwa budzi tęsknotę za dalekimi podróżami!

Ta morska prowincja to znacznie więcej niż tylko kolejne miejsce do zwiedzenia: Halifax, gdzie w 1749 roku osiedlili się pierwsi brytyjscy osadnicy, założono jako strategiczną bramę do Nowego Świata. Stąd Kanada wysyłała wojska i zaopatrzenie do Europy w obu wojnach światowych – port, który zapisał się na kartach historii. Dla nas Halifax staje się teraz punktem wyjścia dla fascynującej motocyklowej podróży przez region dzikiego piękna i nieoczekiwanej intensywności. Witamy w Nowej Szkocji – najlepiej strzeżonej tajemnicy Kanady dla motocyklistów!

Trasa 333 z Halifax do Peggy's Cove już na pierwszych kilometrach ukazuje, dlaczego Nowa Szkocja jest jedną z nieodkrytych pereł wśród motocyklowych destynacji. To, co czeka tu europejskich motocyklistów, przekracza wszelkie wyobrażenia: krajobraz o tak dramatycznej intensywności, że zmysły są nieustannie przeciążone. Las, woda, morze i jeziora zmieniają się w tak szybkim tempie, że trudno się zorientować – czy to przy drodze właśnie jezioro, czy zatoka morska? Czasem zdradzają to fale, czasem odcienie wody, ale najczęściej pozostajesz w stanie ciągłego zachwytu.

Trasa 333 od razu staje się jednym z punktów kulminacyjnych tej wyprawy – krajobrazowo urzekająca, tego poniedziałku prawie bez ruchu, z tym płynnym odczuciem jazdy, które czyni R 1300 GS Adventure w swoim żywiole. Docierając do Peggy's Cove, oczywiście ulegamy pokusie wspinania się po charakterystycznych granitowych skałach, ale to tutaj skupia się również turystyczne oblicze Nowej Szkocji w najczystszej postaci. Poza tym miejscem, nawet w szczycie sezonu, panuje spokój, który pozwala zapomnieć o europejskich standardach.

Fotostop na Queensland Beach ukazuje całą ambiwalencję tego wybrzeża: biały, piaszczysty brzeg o karaibskiej estetyce, ale temperatury wody, które przyciągają tylko twardzieli lub rozpieszczonych śródziemnomorskich turystów w optymalnych warunkach. Tak więc nawigujemy między półwyspami a wnętrzem lądu, przejeżdżamy przez malownicze miasteczka Chester i Mahone Bay, aż przed nami ukazuje się Lunenburg – widok o takiej malowniczej doskonałości, że czujesz się jakbyś dotarł do prawdziwego celu.

Obok restauracji Smoking zaparkowana, R 1300 GS Adventure w cieniu kolorowych drewnianych fasad, delektujemy się kuchnią barbecue z widokiem na Atlantyk i tą intensywną paletą barw, która czyni Lunenburg miejscem światowego dziedzictwa UNESCO. Powrót z słońcem za plecami świadomie urozmaicamy – tam, gdzie rano kusiło wnętrze lądu, teraz wybieramy odskocznie na inne półwyspy. Niski ruch w tygodniu, nieustanne widoki i ten płynny ruch drogowy sprawiają, że niemalże unosimy się obok Atlantyku.

Po tym pierwszym dniu w Nowej Szkocji jesteśmy przepełnieni głęboką wdzięcznością, że możemy tu być gośćmi – i jednocześnie nie możemy się doczekać tego, co przyniosą kolejne dni. Bo jeśli już ten łagodny początek tak przytłacza, co dopiero przyniesie Cabot Trail?

Tutaj trasa do śledzenia na Calimoto.

Jako dziennikarz motocyklowy przywykłem do oceniania każdego dnia pod kątem liczby zakrętów i wyzwań dla kierowcy. Dziś jednak, z czysto motocyklowego punktu widzenia – bądźmy szczerzy – było dość skromnie. Świadomie zdecydowaliśmy się jednak zbadać także tę część Nowej Szkocji, ponieważ mogliśmy tam zobaczyć wiele historii i interesujących zjawisk przyrodniczych. A z BMW R 1300 GS Adventure długie etapy łączące mijają jak w mgnieniu oka, podczas gdy można chłonąć przestrzeń Nowej Szkocji z przyjemnością.

Dzień rozpoczął się od godzinnej jazdy na północ do Burntcoat Head Park – miejsca, które dowodzi, że spektakle natury czasem są bardziej imponujące niż idealny zakręt. Tutaj mogliśmy zaobserwować przypływy i odpływy godne rekordu świata, a to jest jedno z niewielu miejsc na świecie, gdzie można naprawdę na własne oczy zobaczyć zmiany poziomu wody między przypływem a odpływem. 16 metrów różnicy poziomu wody w ciągu sześciu godzin – to sprawia, że nawet doświadczeni dziennikarze motocyklowi mają gęsią skórkę. Spacer po odsłoniętym morskim dnie, wiedząc, że za kilka godzin na to miejsce nawiedzi 160 miliardów ton wody z Atlantyku, to doświadczenie, które relatywizuje każdy promień zakrętu.

Z powrotem na R 1300 GS poprowadził nas Evangeline Trail przez Annapolis Valley – serce rolnictwa i kultury winnej Nowej Szkocji. Z drugiej strony, przy pomocy telefonu komórkowego, odkrywaliśmy akadijską historię i dramat, który musieli znosić zręczni rolnicy i osadnicy z Francji. W Grand-Pré, tym miejscu wpisanym na listę światowego dziedzictwa UNESCO, historia staje się namacalna: w 1755 roku deportowano stąd ponad 10 000 Akadijczyków – "Le Grand Dérangement", jak to nazywają Francuzi. Tragedia całej kultury, która zachowała swoją tożsamość mimo wygnania.

Co nas zaskoczyło: intensywna kultura winiarska tutaj, w tej z pozoru surowej naturze Nowej Szkocji, ma się świetnie. Dolina Gaspereau z jej południowo zorientowanymi stokami i ochroną otaczających gór stworzyła mikroklimat, w którym winnice takie jak Benjamin Bridge i Gaspereau Vineyards produkują wina światowej klasy. Kręte drogi wiejskie przez winnice rekompensowały inne proste odcinki – tutaj Nowa Szkocja pokazuje się z łagodnej, niemal śródziemnomorskiej strony.

Wracając do Halifax, mieliśmy jeszcze przyjemność odwiedzić Sandy Lake, gdzie dosłownie trzy minuty od zjazdu z autostrady odkryliśmy samotną dzicz i zakończyliśmy dzień. Tutaj uwidacznia się jedna z najbardziej fascynujących cech Nowej Szkocji: ta geologicznie pradawna kraina Tarczy Kanadyjskiej z tysiącami jezior polodowcowych sięga tuż pod bramy stolicy prowincji. Co w Europie byłoby nie do pomyślenia – od wielkiego miasta prosto do dziewiczej natury – jest tutaj codziennością.

Tak, dzisiaj nie było festiwalu zakrętów. Ale czasem to właśnie takie dni uświadamiają, dlaczego podróże motocyklowe to coś więcej niż tylko pogoń za idealnym promieniem. Dziś głęboko zanurzyliśmy się w region, w historię i w przyrodę! Zakrętów w następnych dniach jeszcze nam nie zabraknie.

Trasa dnia (mało zakrętów, dużo historii!): https://calimoto.com/calimotour/wolfville-r-nnYmIQBDz5

Jako doświadczony dziennikarz motocyklowy myślałem, że już nic mnie tak łatwo nie zaskoczy. Aż do momentu, kiedy mój syn siedzący na tylnym siedzeniu BMW R 1300 GS Adventure skomentował przez zestaw słuchawkowy: "Tato, myślę, że dziś przejechaliśmy całe Kanadę." I, cholera, tak właśnie się czuje, gdy ludzie z małej Austrii wyruszają na szeroki świat. Nawet ten jeden etap tutaj w Nowej Szkocji wydawał się dla nas jak podróż przez całe uniwersum. Z nawigacją pokazującą "następny zjazd za 120 kilometrów" wiemy: przed nami nie ma nic poza krajobrazem, naturą i dziką przyrodą.

Dzisiejsza trasa była intensywna – 470 kilometrów przez trzy geologiczne światy. Z Halifax prowadziła nas trasa 7 wzdłuż Eastern Shore, tej "zapomnianej linii brzegowej" Nowej Szkocji, której nawet zatwardziali znawcy Kanady często nie dostrzegają. Tutaj, między Porters Lake a Tangier, objawia się pierwotna Kanada Morska: granitowe skały, które od ostatniej epoki lodowcowej niezmiennie wystają do morza, a pomiędzy nimi zatoczki tak samotne, jakby nigdy nie ujrzało ich ludzkie oko. Szczególnie piękne były przystanki nad wodami – jak w Tylors Head, gdzie cudowna piaszczysta plaża na kilometry należała tylko do nas. Tutaj objawia się paradoks Nowej Szkocji: kraj nieco mniejszy niż Austria, ale z połową liczby mieszkańców Wiednia, gdzie nawet na spektakularnych plażach często jesteś jedynym gościem.

BMW R 1300 GS Adventure sprawiła, że te kilometry były naprawdę przyjemne. Gdy charakterystyczny dźwięk boksera mieszał się z wiatrem, przemierzaliśmy krajobraz bardziej dramatyczny niż jakikolwiek przełęcz alpejska – nie przez wysokość, ale przez swoją surową siłę i rozległość. W Sheet Harbour nastąpiła pierwsza duża zmiana: atlantyckie granitowe wybrzeże ustąpiło miejsca łagodniejszym wzgórzom, geologicznemu przejściu, które ma również swoje kulturowe odbicie. Tutaj zaczyna się już kraina Cape Breton, z wpływami gaelickimi, gdzie nazwy ulic nagle brzmią szkocko, a angielski morski nabiera celtyckiego akcentu.

Canso Causeway przy Havre Boucher wyznaczał szczyt dramaturgii: jedną z niewielu stałych połączeń lądowych pomiędzy dwoma światami. Po lewej, ląd stały Nowej Szkocji z nieskończonymi lasami i jeziorami, po prawej, wyspa Cape Breton – geologicznie już część Apallachów, kulturowo szkockie schronienie w środku północnoamerykańskiego Atlantyku. Tutaj nagle rozumiesz, dlaczego motocykliści przybywają z drugiego krańca kontynentu: nie chodzi tylko o zakręty czy krajobraz, ale o uczucie przekraczania granic, które nie istnieją na mapie.

Końcowy przejazd wzdłuż Bras d’Or Lakes – największego słonowodnego jeziora Kanady – był jak relaksujące zakończenie po dramatycznym głównym akcie. Przystanek w Battery Provincial Park w St. Peters ujawnia strategiczny geniusz tego krajobrazu: tutaj, gdzie francuskie forty kontrolowały kiedyś przejście między Atlantykiem a wodami śródlądowymi, uświadamiasz sobie, że jedziesz przez wieki europejskich walk o władzę, toczonych w krajobrazie, który przetrwał obie strony.

Ogólnie rzecz biorąc, mieliśmy dziś bardzo, bardzo długą trasę – ale taką, która wyjaśnia, dlaczego Nowa Szkocja może stać się obsesją dla motocyklistów. Tutaj nie tylko przemierzasz krajobrazy, ale też epoki geologiczne, warstwy kulturowe i samotność, która w Europie stała się już nie do pomyślenia. Kiedy nawigacja pokazuje "120 kilometrów do następnego zjazdu", to nie ostrzeżenie – to obietnica.

Tutaj link do Tagesetappe.

Kiedy austriacki dziennikarz motocyklowy staje w zachwycie na widok mostu, to musi być coś wyjątkowego. Most Seal Island Bridge w pobliżu Sydney zrobił na mnie dokładnie takie wrażenie – architektoniczne arcydzieło z stali i betonu, które łączy nie tylko dwa brzegi, ale i światy. Przemierzanie go na BMW R 1300 GS Adventure było jak oficjalne wejście do motocyklowego sanktuarium. Imponujący, majestatyczny, potężny – czasem nawet dziennikarzowi brakuje słów. Po przekroczeniu mostu pielgrzymi Cabot Trail muszą podjąć decyzję: prom Englishtown skraca drogę, ale my świadomie wybraliśmy NS-30 na południe – i zostaliśmy nagrodzeni. To tutaj zaczynają się szerokie, łagodne zakręty, które zasadniczo odróżniają Cabot Trail od europejskich przełęczy alpejskich. Tam, gdzie w Alpach czy Pirenejach zmagamy się z ciasnymi serpentynami i agrafkami, Nowa Szkocja zaprasza do swobodnego ślizgania się przez krajobraz. Przedgórza Appalachów pokazują się tu z najpiękniejszej strony: stosunkowo strome podjazdy i zjazdy, ale na znacznie szerszych drogach, niż jesteśmy przyzwyczajeni. Motocykl nie jest tu sprowadzany do roli sprzętu sportowego, lecz staje się pędzlem, którym malujesz krajobrazy. BMW z łatwością sunęło przez tę geologiczną symfonię, podczas gdy po prawej Atlantyk w całej swej surowej sile uderzał o brzeg.

Na plaży Black Brook odważyliśmy się na coś, co nawet zatwardziali Kanadyjczycy uważają za odważne: przy dokładnie 11,5°C temperatury wody – zgodnie z pomiarem przy wejściu do parku narodowego – wskoczyliśmy do Atlantyku. Szok był orzeźwiający, ale też oczyszczający. Chłodna woda pomogła nam również naładować baterie. To było konieczne. Następnie czekały nas bowiem liczne roboty drogowe z dość długimi czasami oczekiwania. Denerwujące remonty wzdłuż trasy to niestety rzeczywistość Nowej Szkocji. Zima bije tutaj tak brutalnie cyklami mrozu i odwilży, że drogi dosłownie pękają. Krótkie lato to jedyna szansa na naprawy – fakt, z którym motocyklisty muszą się liczyć. Między czerwcem a wrześniem to czas remontów, nawet na legendarnych szlakach.

Co mnie, jako Europejczyka, fascynowało: zmiany kulturowe wzdłuż trasy są bardziej dramatyczne niż jakikolwiek alpejski transyt. Na wschodzie i północy Cape Breton dominuje wpływ szkocki, słychać tu dudziarzy i język gaelicki. Na zachodnim wybrzeżu jest francusko-akadijskie: zmienia się architektura, muzyka, a nawet sposób, w jaki ludzie aranżują swoje ogrody – i dania w menu. Dwa światy na jednej wyspie. Tutaj muszę jako profesjonalista przyznać się do poważnego błędu w planowaniu: Jeden dzień na Cabot Trail to bluźnierstwo. To, co dziś przeżyliśmy, było jedynie przystawką. Kto chce właściwie przejechać tę trasę, planuje minimum trzy dni i mądrze wybiera bazę: Nie Sydney, lecz Baddeck powinno być bazą. Wtedy co prawda przegapimy spektakularny most Seal Island, ale za to mamy Meat Cove, spektakularne północne wybrzeże, czas na Skyline Trail i Muzeum Aleksandra Grahama Bella w Baddeck. W plecaku powinny znaleźć się również buty do wędrówki. Kulinarne zakończenie mieliśmy w Freight Shed w Baddeck – restauracji z autentyczną morską atmosferą bezpośrednio nad jeziorami Bras d’Or. Tam, gdzie Alexander Graham Bell miał swoją letnią siedzibę i napisał: “Podróżowałem po całym świecie… ale dla prostego piękna Cape Breton przewyższa wszystkie”, zrozumieliśmy przy łososiu z widokiem na jezioro, dlaczego nigdy nie chciał stąd odejść. Dzisiejszy dzień nie był doświadczeniem Cabot Trail – był obietnicą. Obietnicą tego, co się stanie, gdy da się tej trasie czas, na jaki zasługuje. Kombinacja płynnego ślizgania się, geologicznej różnorodności, bogactwa kulturowego i dramatyzmu krajobrazu czyni Cabot Trail słusznie jednym z Top-5 motocyklowych szlaków Ameryki Północnej. Jutro wracamy do Halifax, gdzie oddamy motocykl. Ale w mojej głowie już planuję kolejną podróż: trzy dni, odpowiednia baza, pełna trasa. Bo to, czego dziś doświadczyliśmy, to był tylko przedsmak. Danie główne jeszcze czeka.

Oto nasza trasa

W Nowej Szkocji na motocyklistów z Europy czekają wielkie przygody. Ogromną zaletą tej niezwykle intensywnej krainy jest to, że jest bliżej, niż myślisz! Miasto Halifax jest szybciej dostępne samolotem z Europy niż jakiekolwiek inne północnoamerykańskie miasto. Na przykład trasa Halifax - Frankfurt trwa 6 godzin i 30 minut. Różnica czasu względem Nowej Szkocji wynosi latem 5 godzin. Region ten jest łatwo dostępny, ludzie są przyjaźni, a odległości są do pokonania. Mimo to, doświadczenia tam są bardzo intensywne, pełne przygód i dzikie. Discover Airlines oferuje w aktualnym rozkładzie lotów komfortowe połączenia z Frankfurtu. Dzięki sieci Lufthansa / Austrian / Swiss można zarezerwować świetne połączenia lotnicze do Nowej Szkocji.