Beta Alp 4.0 Test 2024 - poufne wskazówki dla zawodników enduro

Dla niektórych Beta Alp 4.0 będzie już kandydatem na jednorożca, ponieważ nie oferuje ochrony przed wiatrem. Ale poza tym ma na celu właśnie zachowanie równowagi między jazdą w terenie i poza nim. Alp w jego nazwie nie oznacza alpejski ani Alpy, ale "uniwersalny". Podczas dwudniowej wycieczki enduro z naciskiem na jazdę terenową w południowej Słowenii sprawdziliśmy, czy Alp 4.0 zasługuje na swoją nazwę.

Przegląd kluczowych danych technicznych Beta Alp 4.0 pokazuje, dlaczego może to być wyjątkowy model. Alp był dostępny już na początku lat 2000, wtedy z silnikiem Suzuki DR350, który cieszył się dużym uznaniem wśród miłośników przygód. Nowa wersja jest wyposażona w nowoczesny, chłodzony cieczą jednocylindrowy silnik o pojemności 349 cm3, który generuje 35 KM przy 9500 obr/min i 28 Nm przy 6250 obr/min. Mimo że nie jest to silnik o spektakularnej mocy, oferuje znacznie lepsze osiągi. Silnik ten pochodzi od chińskiej firmy Tayo, znanej na rynku dwukołowców z marki Zontes. Ponadto, Beta jest produkowana we Włoszech. Dzięki sześciobiegowej skrzyni biegów Alp 4.0 osiąga maksymalną prędkość 135 km/h, co według producenta Beta powinno umożliwić komfortowe podróżowanie. Jednocześnie motocykl waży tylko 150 kg w stanie gotowym do jazdy, co czyni go znacznie lżejszym niż inne "lekkie" motocykle enduro turystyczne. Opony mają standardowe rozmiary enduro, 90/90-21 z przodu i 140/80-18 z tyłu.

Zanim dotarliśmy na trudny teren, a także podczas przejazdów połączeniowych, poruszaliśmy się po asfalcie. Tutaj Beta Alp 4.0 okazała się być bardzo przyjaznym i prostym w obsłudze towarzyszem podróży. Wysokość siedziska wynosząca 865 mm, połączona z wąską talią i niską wagą, stanowi znaczną zaletę dla osób o krótszych nogach w porównaniu do zazwyczaj bardzo wysokich i czasami ciężkich motocykli enduro. Pozycja jazdy jest zrelaksowana i wyprostowana, a jedynie bardzo wysocy kierowcy, o wzroście 1,90 m lub więcej, mogą czuć się nieco nieswojo na tym kompaktowym motocyklu. Jednak przy moim wzroście 1,85 m z łatwością utrzymuję się w siodle i cieszę się zrelaksowaną, bezproblemową jazdą. Ta bezproblemowa jazda to również zasługa silnika, który jest bardzo płynny i dobrze reaguje na gaz. Podobnie jak w przypadku wielu nowoczesnych silników jednocylindrowych, silnik w Alp potrzebuje trochę obrotów, aby się rozpędzić, ale oferuje wystarczającą moc, aby szybko ruszyć z miejsca. Przełożenia są bardzo długie, co umożliwia osiągnięcie maksymalnej prędkości odpowiedniej do podróżowania, ale poziom obrotów pozostaje w środkowym zakresie nawet przy prędkościach powyżej 100 km/h, bez wrażenia przeciążania silnika. Niemniej jednak, na Alp 4.0 można również bardzo komfortowo podróżować na 5. biegu po lokalnych drogach bez szarpania. Bardzo cichy, przyjemny dźwięk, brak nieprzyjemnych wibracji i płynna zmiana biegów to kolejne pozytywne cechy tego motocykla.

Jednak na trudnych drogach zdajesz sobie sprawę, że zawieszenie nie jest najlepsze. Widelec teleskopowy i amortyzator o skoku 185 mm z przodu i 195 mm z tyłu zapewniają wystarczający skok zawieszenia, ale komponenty nie działają wystarczająco dobrze i szybko, aby czysto wygładzić małe nierówności. Jednak nieregulowane zawieszenie jest wyposażone w wystarczające tłumienie, aby pozostać stabilnym przez cały czas. Nawet ze standardowymi, bardzo grubymi oponami VRubber z Tajlandii, toczy się bardzo płynnie. I to pomimo faktu, że na trasach terenowych napełniliśmy opony powietrzem o ciśnieniu 1,2 bara. Jazda na Beta nigdy nie jest spektakularna, ale z łatwością opanowuje wszystkie obszary normalnej jazdy po drogach.

A jak wygląda jazda poza utartymi szlakami? Reszta grupy może preferować Hardenduro, ale my nadal omijamy strome zbocza i skomplikowane odcinki terenowe. Podróżuję w towarzystwie mojego ojca i jego przyjaciół, którzy wszyscy są w wieku ponad 60 lat. Dla nas liczy się raczej podróżowanie malowniczymi, mało uczęszczanymi ścieżkami i cieszenie się pięknem krajobrazów, niż ekstremalne podjazdy. Jednak zdarzają się momenty, gdy musimy stawić czoła specjalnym wyzwaniom, szukając właściwej ścieżki. Przez dwa dni eksplorowaliśmy na Beta Alp 4.0 wiele żwirowych dróg, dwupasmowych leśnych traktów, leśnych dróg, ale również kilka pojedynczych szlaków, zarośniętych drewnianych ścieżek i skalistych podjazdów. Naszą przygodę opisałbym jako wycieczkę enduro, choć Alp zdecydowanie wyszedł poza swoją strefę komfortu.

Kompaktowa i przystępna ergonomia modelu Beta Enduro ułatwia jazdę w terenie. Motocykle Hardenduro, które towarzyszą nam w podróży, są również wąskie i lekkie, ale znacznie wyższe. W trudnym terenie, okazjonalne zejście na ziemię jest łatwiejsze na modelu Beta. Jednocześnie, pozycja stojąca na Beta Enduro jest również udana i zaskakująco aktywna. Ze względu na niską wysokość, ramiona sięgają do niskiej kierownicy, co powoduje pochylenie górnej części ciała do przodu, podobnie jak w przypadku Hardenduros. Po usunięciu gumowych wkładek, podnóżki zapewniają dużą przyczepność, a w razie potrzeby kolana mogą uszczypnąć wąski środek motocykla Beta, a mały 11-litrowy zbiornik pozostawia dużo miejsca z przodu.

Oznacza to, że możesz poruszać się bardzo pewnie po nieutwardzonych drogach i nie czujesz się nie na miejscu. Silnik również przyczynia się do tego uczucia. Może nie jest spektakularny, ale nadal ma wystarczającą moc w środku zakresu obrotów. Na drogach szutrowych można bawić się przyczepnością, pozwolić tylnemu kołu oderwać się dzięki precyzyjnej kontroli przepustnicy i wyczarować wielki uśmiech pod kaskiem. Gdy robi się bardziej stromo i luźno, trzeba nieco opuścić przepustnicę, aby uzyskać wystarczający nacisk i, jeśli to konieczne, dozować go za pomocą płynnego, precyzyjnego sprzęgła. Ze względu na długie przełożenie, więcej jeździ się na pierwszym i drugim biegu, ale nie stanowi to problemu, a silnik wie również, jak zamieniać krótkie zrywy przepustnicy. Przy niewielkim przesunięciu ciężaru i szarpnięciu nadgarstka, przednie koło unosi się, co sprawia, że jazda po wyboistych torach jest bardzo przyjemna. Dzięki stabilnej konfiguracji podwozie radzi sobie nawet z takimi manewrami i małymi skokami, chociaż Beta Enduro zdecydowanie nie został do tego stworzony. Bardzo rzadko zdarza mi się, aby podskakiwał i zawsze pozostaje stabilny na takich twardych wybojach. Na kamienistych zboczach można jednak zauważyć wspomniane wcześniej, niezbyt precyzyjne zachowanie reakcji na małych wybojach i trochę się podskakuje.

Hamulce również nie należą do najwyższej klasy. Mimo że systemy hamulcowe pochodzą od Nissina, mogłyby oferować lepszą kontrolę podczas intensywnego hamowania. Jeśli podróżujesz w komfortowych warunkach, to nie stanowi to większego problemu. Dźwignia hamulca nożnego jest łatwo dostępna, gdy jedziesz w pozycji stojącej, a hamulce reagują czuło na lekkie naciśnięcie. Dopiero przy zastosowaniu większej siły, zaciski hamulcowe zaczynają mocno działać. Wymaga to nieco praktyki na luźnym terenie, zanim nauczysz się celowo i kontrolowanie blokować tylne koło.

Aby to było możliwe, ABS musi być wyłączony. Oprócz dwóch trybów jazdy: Street i Offroad, stylowego wyświetlacza TFT i elementów oświetleniowych LED, jest to również jedyna znacząca funkcja elektroniczna w Beta Alp 4.0. Niestety, jest to także jedyny poważny minus na nieutwardzonym terenie. Aby wyłączyć ABS, należy przez kilka sekund nacisnąć przycisk ABS na kierownicy w trybie jazdy terenowej. Podobnie jak u wielu innych producentów, system jest ponownie aktywowany po wyłączeniu zapłonu lub silnika. Niestety, ABS również resetuje się po zgaśnięciu silnika. Podczas jazdy pod górę i pod obciążeniem, silnik zapewnia wystarczające ciśnienie, aby łatwo zgasnąć. Jednak podczas zjazdu ze wzniesienia na luźnym podłożu i przy hamowaniu, które nie jest idealnie kontrolowane, zbyt łatwo jest przycisnąć zbyt mocno tylny hamulec i nie pociągnąć dźwigni sprzęgła wystarczająco szybko, zanim jednocylindrowy silnik o niskiej masie zamachowej zgaśnie. Ponieważ ABS można dezaktywować tylko podczas postoju, trzeba zatrzymać się ponownie i nacisnąć przycisk ABS na kilka sekund, zanim będzie można kontynuować jazdę. Czasami zdarzało mi się to kilka razy z rzędu, co stawało się irytujące. Przez większość czasu reset ABS jest po prostu irytujący, ale może być problematyczny podczas zjazdu ze wzniesienia.

Podczas dwudniowego pobytu w Słowenii, Beta Alp 4.0 została poddana prawdziwej próbie. Mimo licznych skoków, nierównych szutrowych dróg i intensywnych uderzeń, doszło tylko do dwóch usterek. Pierwsza polegała na tym, że wyświetlacz TFT zaciął się podczas gorącego i zakurzonego przejazdu, ale problem udało się szybko rozwiązać przez wyłączenie i ponowne włączenie zapłonu. Drugi problem to wibracje dwóch śrub na pokrywie wydechu, co jest zjawiskiem możliwym nawet w najlepszych motocyklach enduro. Podsumowując, Beta Alp 4.0 wykazała się dużą wytrzymałością, a jej solidność robiła wrażenie, zwłaszcza biorąc pod uwagę jej cenę.

Jeśli obecnie korzystasz z Beta Alp 4.0 do jazdy enduro i planujesz również kilkudniowe wycieczki, będziesz potrzebować odpowiednich rozwiązań bagażowych. Jedynym oryginalnym akcesorium Beta dla modelu Alp 4.0 jest bagażnik, który można połączyć z górnym kufrem. Możliwość ta może nawet przekształcić go w funkcjonalnego miejskiego skutera. Dopuszczalna ładowność 172 kg z pewnością wystarczy na bagaż lub pasażera. W obu przypadkach przestrzeń jest jednak dość ograniczona.

Beta Alp 4.0 kosztuje 6 250 euro w Austrii, 6 130 euro w Niemczech i 6 990 CHF w Szwajcarii, co stawia go w jednej linii z konkurencją. Honda CRF300L, na przykład, kosztuje 6 190 euro w Austrii, ale z 286 cm3 i 27 KM oferuje mniejszą moc i pojemność skokową. CRF300L Rally z owiewkami kosztuje znacznie więcej, bo 7500 euro. Dotyczy to również gorąco oczekiwanych i jednorożcowych pretendentów CFMOTO 450 MT i Royal Enfield Himalayan. Jako najlżejsze turystyczne enduro, są one znacznie cięższe i droższe niż Alp 4.0.

Ze względu na brak ochrony przed wiatrem i stosunkowo kompaktowe wymiary, Beta Alp 4.0 może nie być pierwszym wyborem dla miłośników długich, przygodowych wypraw, ale w mojej ocenie stanowi fascynującą propozycję dla specyficznej grupy entuzjastów enduro. Jeśli nie zamierzasz zdobywać górskich szczytów, nie potrzebujesz motocykla typu Hardenduro. Z kolei, jeśli nie planujesz przejeżdżać setek kilometrów na jednym tankowaniu, nie musisz inwestować w pełnowymiarowe turystyczne enduro. Beta Alp 4.0 zapewnia prostą i przyjemną jazdę podczas krótkich wypadów w łatwym lub średnio trudnym terenie, a także umożliwia komfortowe poruszanie się po asfalcie. Choć nie jest to maszyna doskonała, w tej kategorii cenowej trudno oczekiwać ideału. Zaoszczędzone pieniądze w porównaniu do droższych modeli można przeznaczyć na fantastyczne wycieczki lub drobne ulepszenia Alpa. Podsumowując, Beta Alp 4.0 zasługuje na uwagę i nie należy jej lekceważyć!