Test BMW R1300 GS z pasażerem

Mel, pasażerka Wolfa, ma już bogate doświadczenie w porównywaniu różnych modeli motocykli, ponieważ jako testerka przejechała ponad 100 000 kilometrów przez 29 krajów, w tym Albanię, Bośnię, Bułgarię, Niemcy, Anglię, Estonię, Finlandię, Grecję, Włochy, Chorwację, Łotwę, Liechtenstein, Litwę, Mołdawię, Czarnogórę, Holandię, Norwegię, Austrię, Polskę, Rumunię, Szkocję, Szwecję, Szwajcarię, Serbię, Słowację, Słowenię, Czechy, Ukrainę i Węgry. Jej doświadczenie nie ogranicza się tylko do wspólnych podróży z Wolfem.

Ponieważ nie ma drugiej szansy na zrobienie pierwszego wrażenia, BMW Enduro zawsze bierze to pod uwagę w swojej "ocenie". I rzeczywiście, było naprawdę dobrze, gdy tylko na niego wsiadła. "Kąt nachylenia kolan jest bardzo wygodny", szepnęła do ucha Wilka przed wyruszeniem w drogę - uchwyty są również łatwo dostępne bez żadnych skurczów. Ilość miejsca jest przyzwoita, ale nie najobszerniejsza - dla dwóch dużych pilotów może być trochę ciasno. Wolf o wzroście 1,75 metra i szczupła Mel o wzroście 1,60 metra nie mogli jednak narzekać pod tym względem.

Oczywiście, podczas jazdy we dwoje, obie osoby muszą czuć się komfortowo, a kierowca prawie nie "odczuwa" pasażera na BMW R1300 GS. Moc jest więcej niż wystarczająca, a moment obrotowy silnika zawsze robi wrażenie. Dlatego przejechaliśmy kawałek autostradą, a potem kontynuowaliśmy jazdę po krętych wiejskich drogach w kierunku Kalte Kuchl. Ochrona przed wiatrem i warunkami atmosferycznymi jest naprawdę dobra, nie ma powodów do narzekań. Ponieważ w GS-ie siedzi się wyżej niż w typowym motocyklu, pasażer również cieszy się dobrą widocznością, co jest dodatkowym atutem płaskiego siedzenia enduro.

Im trudniejsza droga, tym bardziej pasażer docenia zawieszenie i związany z nim komfort jazdy. Nierówności są delikatnie niwelowane w ustawionym trybie drogowym. Udogodnienia, które utrzymują się zwłaszcza podczas zjeżdżania na nieutwardzone drogi. Nawet na szutrze BMW R1300 GS oferuje większy komfort niż wiele innych motocykli; nie każdy duży kamień lub małe wzniesienie jest natychmiast przenoszone jeden do jednego na pośladki.

Ogólnie rzecz biorąc, Mel czuł się bardzo komfortowo na nowym dużym GS-ie i dałby mu ocenę "dobrą". W porównaniu do swojego poprzednika i innych turystycznych enduro, brakuje mu trochę miejsca, a jakość poduszki siedziska jest również lepsza - co można poczuć po dwóch lub trzech godzinach w siodle. Obie te rzeczy można ewentualnie naprawić za pomocą innego siedzenia z szerokiej gamy akcesoriów. W sumie jednak uważa R1300 GS za absolutnie gotowy do podróżowania we dwoje, którym można też pojechać naprawdę daleko - a motocyklista nigdy by jej nie zaprzeczył (nie tylko tutaj)...