11 dagen Schotland – Ruige pracht ontdekt vanuit het zadel

We landen in Edinburgh, paspoort en ETA bij de hand. De luchthaven ligt ten westen van de stad – goed bereikbaar, maar de bestemming is duidelijk: naar de Triumph-dealer in Peffermill Road. De overdracht verloopt vlekkeloos. De bagage is geschikt voor op de motor, wat kopzorgen bespaart. Onze machines: Triumph Tiger Sport 800 en Triumph Tiger 900 GT Pro, beide recent onderhouden en volledig uitgerust, klaar voor de Highlands. De eerste etappe is bewust kort. Slechts ongeveer 40 kilometer naar het hotel in Dunfermline. In plaats van stadsstress zijn er rotondes en snelwegomleidingen – ideaal om aan het linkse verkeer te wennen. De Tigers spinnen richting de enige tussenstop bij de drie bruggen over de Firth of Forth – die steken we dan over in de zon, zo kan de reis beginnen. Na het inchecken in de kamers besluiten we spontaan voor een omweg naar St. Andrews, de beroemde universiteitsstad voor een gezellige avondmaaltijd.

We verlaten Dunfermline vroeg, en de wegen worden steeds landelijker. Via de A823 bereiken we Crieff en rijden dan door naar Aberfeldy. Daar ligt Dewar's World of Whisky direct aan de route – de moeite waard als je de tijd hebt, maar wij besluiten door te rijden vanwege de wisselvallige weersomstandigheden. Na Aberfeldy nemen we de bochtige B846 en B8019 richting Pitlochry. De spectaculaire Queen’s View biedt een indrukwekkend uitzicht over Loch Tummel – een verplichte stop die we niet overslaan. Achter Pitlochry kronkelen we verder over kleine wegen door het glooiende landschap richting Braemar. De B950 en A93 bieden wat Schotland belooft: golvende asfaltstroken, nauwe dorpspassages, dichte hagen, maar ook uitzicht over de Highlands.

Bestemming is Dinnet – een rustige plek, ideaal startpunt voor de volgende dag. De route loopt over afgelegen A- en B-wegen – bochtig, soms ruw, maar altijd lonend. De Tiger-modellen, die ik bij deze gelegenheid natuurlijk ook vergelijk, rijden soepel, de vering absorbeert oneffenheden moeiteloos. De 900 GT Pro biedt nog meer comfort, met elektronische aanpassing van de achtervering, zodat je snel kunt inspelen op veranderende ladingen of de rijstijl kunt aanpassen. Het diner genieten we in de Boat Inn in Aboyne, de naastgelegen plaats van Dinnet. Vergezeld door bier uit de lokale brouwerij worden kip en vis geserveerd. De craftbeer-hype heeft zeker het noorden van Schotland bereikt.

Vandaag blijft de bagage in het hotel en gaan we met z'n tweeën op de Tiger 900 GT Pro op pad. De route voert langs Kildrummy Castle en de klassieke Speyside-distilleerderijen. Glenfiddich, Glenlivet, Glenfarclas, Glen Grant – whisky-liefhebbers kunnen hier hun hart ophalen. We bezoeken de iets meer familiaire Tomintoul-distilleerderij, en een proeverij mag natuurlijk niet ontbreken. Ook ik als rijder mag iets nippen en neem de proefporties in speciaal meegebrachte flesjes als souvenir mee naar huis.

Ook de Speyside Cooperage maakt indruk: echte vakmanschap in de vorm van vaten. De route combineert vloeiende landelijke wegen met smalle secties en uitwijkplaatsen. Hier blijkt het respectvolle karakter van de andere weggebruikers: Campers en auto's - of ze nu door de lokale bevolking of toeristen worden bestuurd - maken ruimte voor motorrijders en zwaaien vriendelijk als ze passeren. Ondanks dat de kleinere wegen vol zitten met hobbels en verschillen in asfalteigenschappen, beleven we een klassieke Highland-dag die zowel rijders als cultureel boeit.

We beginnen onze tocht langs het afgelegen en spectaculair gelegen Corgarff Castle, via het skigebied voor Tomintoul naar Grantown-on-Spey. De Glenlivet-distilleerderij slaan we over en maken in plaats daarvan een omweg richting Loch Ness. De zuidkant van het meer – B862 en B852 – is smal, bochtig en veel minder druk bereden dan de toeristisch uitgemolken noordkant. Het meer zelf? Meer mythe dan een must-see. Laat je "Nessie" links liggen, dan bespaar je tijd.

Inverness, de hoofdstad van de Highlands, biedt weinig bezienswaardigheden, dus rijden we er zonder stoppen door en gaan direct via de Kessock Bridge naar het noorden. Omdat de tijd het toelaat en het weer ons uitzonderlijk goedgezind is, besluiten we de monotone A9 bij de eerste gelegenheid te verlaten en via een schilderachtige route naar Cromarty te rijden, waar we met de veerboot de Moray Firth oversteken en nog slechts enkele kilometers naar het prachtige Kincraig Castle Hotel, een voormalig kasteel en grandioze residentie, hoeven af te leggen. De Tiger wordt veilig geparkeerd en er is tijd voor een avondwandeling. Tijd om de dag in het zadel van de Tiger Sport 800 te herbeleven.

Ze toont zich als een op de weg georiënteerde reisgenoot: rechte zitpositie, aantrekkelijke ergonomie, ook voor langere berijders en bij een duo. Haar driecilinder levert soepel aanspreekgedrag, maar biedt desgewenst ook flink wat kracht. Tussen 3.000 en 6.000 toeren presteert de motor op zijn best – krachtig, maar nooit gehaast, ideaal voor het reizen. De remmen zijn net zo goed als die van de 900 GT Pro, met precieze dosering en een duidelijk aangrijpingspunt. De dag eindigt met een blik vanuit de kamer over de Cromarty Firth.

De etappe gaat via Tain en Glenmorangie. Wie (zoals wij) de distilleerderij overslaat, kan via Bonar Bridge een omweg nemen die rijplezier garandeert. Na Helmsdale wordt de A9 spannender: oude kustweg, verweerd asfalt, steile hellingen, grandioze uitzichten. Het Dunrubin Castle is geschikt voor een uitgebreide bezichtiging; geïnteresseerden kunnen twee keer per dag genieten van de aanwezige roofvogelshow of het bizarre jachtmuseum van de Earl of Sutherland bezoeken, wat inbegrepen is bij de toegangsprijs van 15,50 pond. We hebben daar bijna vier uur doorgebracht voordat we verder noordwaarts trokken.

De verplichte stop John o’Groats voelt toeristisch aan, maar het bord (noordoostelijkste punt van het vasteland van Schotland) moet nu eenmaal op de foto. Dunnet Head daarentegen biedt een echt Noordkaap-gevoel: vuurtoren, wind, kliffen en uitzicht op Orkney. Het hotel in Castletown is functioneel, en dat is vandaag genoeg; moe zakken we weg in dromenland.

Tanken in Thurso is een must – daarna wordt het eenzaam. De A836 leidt ons naar Durness, langs baaien en fjorden, door heide en veen. De afslag naar de B869 via Drumbeg is alleen bij goed weer aan te raden, dus moesten we hem helaas overslaan. Windstoten tot 100 km/u en zware neerslag maken deze etappe tot een echte uitdaging. Maar ook de directe route is landschappelijk adembenemend, smal, bochtig en niets voor beginners. De regelmatige wisseling tussen zon en regen schildert prachtige bogen in de lucht. De Schuberth Concept, die we in een intensieve test hebben, doorstaat alle weerselementen goed.

Volledig uitgeput bereiken we bij een buitentemperatuur van 6 graden via de A835 het voormalige gletsjergebied en komen we aan in Ullapool. Het Royal Hotel ligt direct aan het water – we nemen onze intrek in een hoekkamer met prachtig uitzicht over Loch Broom. De zeilboten deinen in de wind, terwijl een warme douche de levensgeesten weer opwekt. In het rustige Ullapool valt genoeg te beleven, aangezien hier de veerboten richting de Buiten-Hebriden vertrekken.

De zevende dag is als rustdag gepland. Vanwege het bescheiden weer maken we een korte uitstap naar de Corrieshalloch Gorge. Een korte wandeling wordt beloond met uitzichten op de watervallen die sinds de Victoriaanse tijd toegankelijk zijn gemaakt. 's Middags genieten we van vers gevangen zeevruchten in de Seafood Shack. In de middag doen we ons tegoed aan een prachtige Cortado in het Kult Café, bezoeken we de aardewerkfabriek Highland Stoneware en sluiten de dag af met livemuziek in de Arch Inn. De motoren blijven geparkeerd en we beleven de lokale scene in de pub, waar jong en oud samenkomen; ook dat hoort bij een geslaagde reis.

Voordat we vertrekken, presenteer ik delen van de video over de Tiger 900 GT Pro. Daarna volgen we de A832 via Gairloch en Kinlochewe door het Glen of Torridon. Wie, net als wij, de Applecross-Loop kiest, ervaart de "Pass of the Cattle" – een van de meest uitdagende wegen van Schotland. Smalle haarspeldbochten, eenbaanswegen, steile hellingen – alleen aan te raden bij goed weer en met rijervaring. Later bereiken we via de A87 en de Skye-Bridge ons hotel in Sleat, het zuidelijke deel van de Isle of Skye. Wie nog zin heeft, kan 's middags een rit richting Portree maken. Een dag vol indrukken – op het gebied van rijden, landschap en sfeer.

Vandaag verkennen we de Isle of Skye. De grote ronde voert ons via Uig en Flodigarry terug naar Portree. Vooral buiten de toeristenpaden in het noorden toont het eiland zijn ruige, oorspronkelijke kant. Het asfalt is niet altijd even goed, maar de uitzichten maken alles goed. Talisker laten we bewust links liggen – de destilleerderijen in Speyside waren veelzijdiger.

In plaats daarvan stoppen we bij een heel authentiek wolverwerkingsbedrijf. Je zou denken dat Schotland vol zit met zulke bedrijven, want er leven hier aanzienlijk meer schapen dan mensen. Maar bedrijven zoals de Shilasdair Yarn & natural dye shop, waar je in Schotland verkregen en verwerkte wol kunt kopen, zijn zeldzaam. Aan het einde van de dag rollen we terug naar het Toravaig House Hotel, waar we de twee nachten op Skye hebben doorgebracht. Voordat we de volgende dag vertrekken, genieten we nog een keer van het fantastische Egg Royal (met lokaal gerookte zalm) bij het ontbijt. Het is duidelijk dat de reisplanners bij Feelgood Reisen echte fijnproevers zijn.

Vroeg in de ochtend gaan we naar de veerboot: van Armadale naar Mallaig. De overtocht duurt ongeveer 30 minuten, en geeft ons tijd voor een fotoshoot voor het testen van de Vanucci Textielkleding in de lichte regen. Vervolgens rijden we over de A830, een van de beste motorroutes van Schotland, die we helaas grotendeels in de regen afleggen. Op een gegeven moment stagneert het verkeer, een teken dat we bij misschien wel het beroemdste viaduct van Groot-Brittannië zijn aangekomen. Bekend uit de Harry Potter-filmreeks overspant het Glenfinnan Viaduct een afstand van 380 meter.

We rijden verder het binnenland in, langs de oever van het pittoreske Loch Lomond, en komen daarmee al in de omgeving van Glasgow. We nemen de directe route, want er staat vandaag nog een hoogtepunt op het programma: Highland Games in Helensburgh. De Highland Games zijn geen sportevenement in de klassieke zin – ze zijn een stuk levendige Schotse cultuur. Waar boomstammen worden geworpen, zware stenen worden geheven en hamers worden gezwaaid, gaat het niet om medailles, maar om trots, traditie en saamhorigheid. Het geluid van doedelzakken, mannen in kilts, de geur van whisky en vlees van de grill – dat alles hoort erbij. Wie hier meedoet of toekijkt, dompelt zich onder in een wereld waar fysieke kracht en folklore hand in hand gaan. Niet schoon, niet stil, maar uniek en een echte ervaring.

De laatste etappe voert via binnenwegen naar Glasgow, waar we de oude stad zoveel mogelijk doorkruisen. Op de motor is snel-sightseeing eenvoudig en uitgebreid mogelijk; het is gewoon de betere manier van reizen. We bezoeken de grote, deels overdekte vlooienmarkt in Glasgow, halen nog een goede koffie en stappen weer op. Een woord over veiligheid in Schotland: Vooral in de stedelijke gebieden van Edinburgh en Glasgow komen motorfietsdiefstallen regelmatig voor. Daarom hebben we de Tigers, zelfs bij korte stops, altijd met een zware ketting en een schijfslot beveiligd. Een aanbeveling voor elke motorreiziger.

Op de terugweg naar Edinburgh wacht ons nog een echt technisch wonder: Het beroemde Falkirk Wheel maakt gebruik van de wet van Archimedes. In elk van de twee draaibare gondels drijft een boot – onafhankelijk van het gewicht, want het verplaatste water compenseert de massa. Dit betekent: De last blijft altijd identiek, ongeacht of er een zware, lichte boot of zelfs helemaal geen boot in de gondel zit. Daardoor blijft het systeem in evenwicht, en kan het gigantische wiel met slechts ongeveer 1,5 kWh energie per omwenteling worden aangedreven – evenveel als voor het koken van acht theepotten water. Twee enorme tandwielen en hydraulische motoren draaien het wiel stil en precies, de rest is pure natuurkunde. Geen tegenwicht, geen trucs – alleen de genialiteit van Archimedes in zijn puurste vorm.

De belangrijkste voorwaarde voor een geslaagde reis, zoals deze, is de uitstekende voorbereiding door Feelgood Reisen. De routeplanning was doordacht, evenwichtig en vol variatie – tussen culturele stops, rijhoogtepunten en ontspannende segmenten. Vooral de optionele alternatieve routes en dagflexibele varianten getuigen van praktische ervaring en inzicht. De hotels waren motorvriendelijk gekozen, met altijd veilige parkeerplaatsen voor de motoren, en de lokale gastronomie was gevarieerd. Zelfs bij onvoorziene gebeurtenissen zoals late aankomst, slecht weer of technische problemen, had men een duidelijke noodplan tot zijn beschikking. Wie zich niet wil bezighouden met navigatie, accommodatie of reserveringen, maar zich volledig wil concentreren op het rijden en het beleven, vindt in Feelgood Reisen een betrouwbare partner, of het nu in Schotland is of in andere delen van de wereld.