De Honda XL750 Transalp in de Wegtest

Sinds de eerste Honda Transalp in 1986 werd geïntroduceerd, heeft ze generaties motorrijders en vooral motorreizigers begeleid en talloze verhalen geschreven. In 2012 werd de productie van deze geliefde reisenduro stopgezet, maar de vreugde onder de fans was groot toen ze in 2023 als de XL750 in haar vierde generatie opnieuw verscheen op het toneel van de motorwereld. Nu, slechts twee jaar later, staan we al voor een modelupdate. Uiterlijk is dit goed zichtbaar met de nieuwe dubbele koplampen die een beetje aan de "grote zus" Africa Twin doen denken, terwijl de innerlijke verandering vooral ligt in de anders afgestemde veringselementen.

Ondanks alle enthousiasme voor de comeback van de legende, was er in de feedback van klanten en testers ook kritiek dat het onderstel van de XL750 te zacht was afgesteld, waardoor de motor bij sportief rijden als een "sofa" meeveert. Dit is weliswaar comfortabel, maar beperkt het inzetbereik enigszins. Honda heeft naar de wensen van de klanten geluisterd en heeft grondig de fijnafstelling van de 43-millimeter upsidedown-voorvork en de Showa achterschokdemper aangepakt. De veerweg van 200 millimeter voor en 190 millimeter achter bleef onaangetast. Kortom, de nieuwe afstelling kan worden samengevat als iets stijver in compressie en rebound achter, en iets zachter voor, wat in de praktijk verrassend grote effecten en merkbare verschillen teweegbracht. Dit resulteert niet alleen in een beter aanspreekgedrag op oneffen, slechte wegen, maar ook in meer stabiliteit in snelle, lange bochten. Hoewel de vering van de Transalp nog steeds alleen in voorspanning kan worden aangepast, zijn de positieve effecten door al onze testers erkend, ongeacht de verschillende gewichtsklassen van Gregor tot Poky.

In combinatie met de wendbare 755cc parallel-twin betekent dit vooral bij sportief rijden nog meer rijplezier. Het blok, dat ook de CB750 Hornet aandrijft, levert over het gehele toerenbereik voldoende kracht en is net zo geschikt voor ontspannen toeren als voor het "gas erop". De versnellingsbak schakelt, zoals we van Honda gewend zijn, uiterst precies. De optionele Quickshifter, die niet op onze testmotor was gemonteerd, kan toch worden aanbevolen als extra om nog meer te genieten van de wendbaarheid van de Transalp.

Op het gebied van elektronica zijn er zes rijmodi beschikbaar (Regen, Standaard, Sport, Gravel en twee vrij configureerbare gebruikermodi), die elk de gasrespons, motorrem, tractiecontrole en ABS voor de specifieke toepassing combineren en de verschillen merkbaar maken. Honda benadert dit zoals gewoonlijk conservatief en legt de rijder in de Gravel-modus als het ware een beschermende hand op de schouder, om te zorgen dat men veilig door grindpaden komt, hoewel de viervoudige tractiecontrole wel erg vroeg ingrijpt. Wie graag wat stof doet opwaaien op grindwegen, zal een van de twee gebruikermodi naar eigen wens moeten programmeren. Tot zover een korte uitstap van de weg (een aparte offroad-test volgt nog). Hoewel de met binnenbanden uitgeruste 21/18-inch wielen natuurlijk voor beide werelden geschikt zijn, zijn we bij deze test op het asfalt gebleven. En daar was de Sport-modus onze favoriete keuze, omdat deze perfect samengaat met het nieuw afgestelde onderstel. Helaas laat Honda ook in 2025 een cruisecontrol achterwege, die niet eens als optie beschikbaar is - men wil hier blijkbaar de scheiding met de Africa Twin behouden, en ook de dubbelkoppelingsversnellingsbak DCT blijft alleen voor de grote reisenduro beschikbaar.

De instellingen worden weergegeven op een nieuw 5-inch TFT-kleurendisplay, de menu's worden bediend via een nieuwe, vrij kleine maar intuïtief te gebruiken, verlichte vierweg-schakelaar op de linker stuurbediening. Het display integreert Honda RoadSync-connectiviteit, waarmee het gebruik van Android- of iOS-smartphones voor functies zoals turn-by-turn-navigatie, e-mails, telefonie, muziek- en weersinformatie mogelijk is. De richtingaanwijzers stellen zich nu automatisch terug en de ESS-noodremsignaalfunctie waarschuwt achteropkomend verkeer bij onverwacht harde remacties. Over remacties gesproken: er valt niets aan te merken op de remmen, die weliswaar niet de allerbeste prestaties leveren, maar de motor toch goed tot stilstand brengen in lijn met zijn gebruiksdoel.

Nieuw is ook het windscherm van biomassa-gebaseerd kunststof Durabio™, dat de aerodynamica optimaliseert en de luchtcirculatie rond de helm van de rijder zou moeten verbeteren. Hoewel de Transalp daarmee geen wonder van windbescherming is, is hij voor rijders onder 1,80 meter in ieder geval goed genoeg. De zithoogte van de reisenduro bedraagt een gematigde 850 millimeter, de ergonomie en zitpositie zijn comfortabel, ook voor duo-ritten, en de kwaliteit van het zadel is goed, al vraagt je achterste bij echt lange ritten wel om een pauze. Het bereik van meer dan 350 kilometer bij een testverbruik van 4,6 liter in combinatie met de 17-liter tank zorgt dan voor extra plezier. Het gewicht is volgens Honda 210 kilo rijklaar; volledig volgetankt en uitgerust met de robuuste motorbeschermbeugel, woog de testmotor 222,5 kilo op de onfeilbare 1000PS-veeweegschaal. De maximaal toegestane belading bedraagt 195 kilo.