De Honda XL750 Transalp getest op de weg

Sinds de introductie van de eerste Honda Transalp in 1986 heeft deze motor generaties van motorrijders en vooral motorreizigers vergezeld en talloze verhalen voortgebracht. In 2012 werd de productie van de geliefde reisenduro stopgezet, wat tot groot enthousiasme leidde bij de fanbase toen ze in 2023 in haar vierde generatie als XL750 opnieuw werd gelanceerd. Nu, slechts twee jaar later, staan we al voor een modelupdate. Uiterlijk opvallend door de voorpartij met nieuwe dubbellampen, die nu enigszins doen denken aan de "grote zus" Africa Twin, en intern vooral door opnieuw afgestelde veringselementen.

Ondanks alle enthousiasme over de comeback van de legende, was er in de feedback van klanten en testers ook kritiek dat de vering van de XL750 te zacht was afgesteld, wat ervoor zorgde dat de motor bij sportief rijden te veel meeveerde als een 'sofa'. Comfortabel, zeker, maar het beperkte wel het gebruiksgebied. Honda heeft gereageerd op de wensen van klanten en heeft de afstelling van de 43-millimeter upside-down voorvork en de Showa achtervering flink onder handen genomen. De veerweg van 200 millimeter voor en 190 millimeter achter bleef gehandhaafd. Samengevat, de nieuwe afstemming zorgt voor een iets stijvere achterzijde qua druk en rebound, terwijl de voorkant iets zachter is, wat in de praktijk verrassend grote effecten en merkbare verschillen opleverde. Het resultaat is niet alleen een beter aanspreekgedrag op oneffen, slechte wegen, maar ook meer stabiliteit in snelle, lange bochten. Hoewel de vering van de Transalp nog steeds alleen in de voorspanning verstelbaar is, werd het positieve effect door al onze testers bevestigd, ondanks verschillende gewichtsklassen van Gregor tot Poky.

In combinatie met de agile 755 cc parallel-twin betekent dit, vooral bij sportief rijden, nog meer rijplezier. Het blok, dat ook de CB750 Hornet aandrijft, levert over het hele toerenbereik voldoende vermogen en is geschikt voor zowel ontspannen toertochten als om flink tempo te maken. De versnellingsbak schakelt Honda-typisch precies; de optionele quickshifter, die niet op onze testmotor was gemonteerd, kan echter als een aanbevolen extra worden beschouwd om de wendbaarheid van de Transalp nog wat meer te benutten.

Op het gebied van elektronica zijn er zes rijmodi beschikbaar (Regen, Standaard, Sport, Gravel en twee vrij configureerbare gebruikersmodi), die de interactie van gasrespons, motorrem, tractiecontrole en ABS op de betreffende toepassing afstemmen en de verschillen voelbaar maken. Honda pakt dit, zoals gewoonlijk, conservatief aan: in de Gravel-modus houdt men de rijder als het ware beschermend in de gaten om ervoor te zorgen dat men ongeschonden door grindpaden komt, al grijpt de viervoudige tractiecontrole misschien wat te vroeg in. Wie op gravel lekker wil laten slippen, moet een van de gebruikersmodi naar eigen behoefte instellen. Een korte zijstap van de weg af (een aparte offroad-test volgt nog). Hoewel de 21/18-inch wielen met binnenbanden natuurlijk voor beide werelden geschikt zijn, bleven we bij deze test op asfalt. En daar was de Sport-modus onze favoriete keuze, wat perfect aansluit bij de opnieuw afgestelde vering. Helaas biedt Honda ook in 2025 geen cruisecontrol, noch als optie - hiermee wil men blijkbaar de afstand tot de Africa Twin behouden, en de tweekoppelingstransmissie DCT is nog steeds alleen voor de grote reisenduro beschikbaar.

De instellingen worden weergegeven op een nieuw 5-inch TFT-kleurendisplay, waarbij de menunavigatie verloopt via een nieuwe, vrij kleine maar intuïtief te bedienen, verlichte vierweg-knop aan het linker stuur. Het display integreert Honda RoadSync-connectiviteit, waarmee Android- of iOS-smartphones kunnen worden gebruikt voor functies zoals turn-by-turn-navigatie, e-mails, telefonie, muziek- en weerinformatie. De richtingaanwijzers resetten nu automatisch en de ESS-noodremsignaalfunctie waarschuwt achteropkomend verkeer bij onverwacht harde remmanoeuvres. Over remmen gesproken: er is niets aan te merken op de remmen die, hoewel ze natuurlijk niet de meest performante zijn, de motorfiets goed afremmen volgens de beoogde toepassing.

Nieuw is ook het windscherm van biomassagebaseerd kunststof Durabio™, dat de aerodynamica verbetert en de luchtcirculatie rond de helm van de rijder moet optimaliseren. De Transalp is hiermee natuurlijk geen wonder op het gebied van windbescherming, maar voor rijders onder de 1,80 meter is het in ieder geval prima. De zithoogte is voor een reisenduro gematigd met 850 millimeter, de ergonomie en zitpositie zijn aangenaam, ook voor rijden met twee personen. De kwaliteit van het zadel is goed, hoewel na echt lange etappes je lichaam wel om een pauze vraagt. Dan maakt de actieradius van meer dan 350 kilometer bij een testverbruik van 4,6 liter in combinatie met de 17-liter tank extra veel zin en plezier. Volgens Honda weegt de motor rijklaar 210 kilo, maar volledig afgetankt en uitgerust met de robuuste motor beschermbeugel bracht onze testmotor 222,5 kilo op de onfeilbare 1000PS-weegschaal, en de maximaal toegestane belading is 195 kilo.