Beta Alp 4.0 Test 2024 - insidertip voor enduro-rijders

Voor sommigen zal de Beta Alp 4.0 al een eenhoornkandidaat zijn omdat hij geen windbescherming biedt. Maar afgezien daarvan is hij precies gericht op deze evenwichtsoefening tussen on- en off-road rijden. De Alp in zijn naam staat niet voor alpine of de Alpen, maar voor "all purpose". Tijdens een tweedaagse endurotoer met een offroadfocus in het zuiden van Slovenië hebben we getest of de Alp 4.0 zijn naam eer aan doet.

Een kijkje in de belangrijkste technische specificaties van de Beta Alp 4.0 laat zien waarom het als een zeldzaamheid beschouwd kan worden. De Alp was al beschikbaar in het begin van de jaren 2000, toen uitgerust met de Suzuki DR350 motor, een motor die zeer gewaardeerd wordt door avonturiers. De nieuwe versie beschikt nu over een moderne, vloeistofgekoelde eencilindermotor met een cilinderinhoud van 349 cc, die met 35 pk bij 9.500 tpm en 28 Nm bij 6.250 tpm misschien niet extreem krachtig is, maar wel aanzienlijk betere prestaties biedt. Deze motor komt van het Chinese Tayo, in dit land bekend van het motorfietsmerk Zontes. Desalniettemin wordt de Beta vervaardigd in Italië. Met zijn 6-versnellingsbak bereikt de Alp 4.0 volgens Beta een topsnelheid van 135 km/u, wat zeker comfortabele rijsnelheden mogelijk maakt. Tegelijkertijd heeft hij een rijklaar gewicht van slechts 150 kg, waardoor hij aanzienlijk lichter is dan alle andere "lichte" toerenduro's. De banden hebben de klassieke enduro-afmetingen, 90/90-21 voor en 140/80-18 achter.

Voordat we het ruige terrein op gingen en ook tussendoor op verbindingsroutes, waren we op pad op het asfalt. Hier presenteerde de Beta Enduro zich als een zeer gezellige en ongecompliceerde metgezel. Alleen al de zithoogte van 865 mm, in combinatie met een smalle taille en een laag gewicht, is een groot voordeel voor rijders met korte benen in vergelijking met de meestal erg hoge en soms zware enduro-motoren. De zithouding is ontspannen en rechtop, alleen zeer lange rijders van 1,90 meter of meer zouden zich een beetje misplaatst kunnen voelen op de eigenlijk petite motorfiets. Met mijn lengte van 1,85 meter kan ik me echter gemakkelijk staande houden in het zadel en genieten van de ontspannen, ongecompliceerde rit. Dit ongecompliceerde rijden is ook te danken aan de motor, die erg soepel is en zich goed gedraagt op het gaspedaal. Zoals bij veel moderne eencilindermotoren het geval is, moet de eencilinder in de Beta Enduro een beetje toeren maken om op gang te komen, maar hij biedt voldoende vermogen om snel van start te gaan. De versnellingsbakverhoudingen zijn erg lang, omdat er anders geen topsnelheid mogelijk zou zijn die geschikt is om mee te reizen, maar het toerentalniveau blijft zelfs bij meer dan 100 km/u in het midden van de toerenband en je hebt niet het gevoel dat je de motor martelt. Desondanks is het met de Beta Enduro ook mogelijk om heel ontspannen in de 5e versnelling door de omgeving te cruisen zonder schokken. Het zeer stille, aangename geluid, het ontbreken van onaangename trillingen en de zuiver schakelende versnellingsbak zijn andere positieve kenmerken.

Op slechte wegen merk je echter dat de vering niet optimaal is. Met een veerweg van 185 mm aan de voorkant en 195 mm aan de achterkant bieden de telescopische vork en de schokdemper voldoende ruimte, maar de componenten zijn niet snel en verfijnd genoeg om kleine oneffenheden effectief te absorberen. De niet-verstelbare vering biedt echter genoeg demping om altijd stabiel te blijven. Zelfs met de standaard, zeer dikke VRubber banden uit Thailand rolt de motor zeer soepel. Dit ondanks het feit dat we de banden slechts met 1,2 bar luchtdruk hebben opgepompt voor de off-road trajecten. Het rijgedrag van de Beta Enduro is nooit spectaculair, maar hij beheerst alle facetten van normaal rijden met gemak.

En hoe ziet het er buiten de gebaande paden uit? De rest van de groep rijdt weliswaar op Hardenduro's, maar wij slaan nog steeds steile hellingen en zware off-road trajecten over. Ik reis samen met mijn vader en zijn vrienden, die allemaal ouder dan 60 zijn. Het draait meer om het rijden op de kleinste paadjes en het genieten van het landschap dan om het zweetdrijvende steile beklimmingen. Maar er zijn ook momenten waarop we hier en daar een speciale test moeten doorstaan op zoek naar het juiste pad. Gedurende twee dagen reden we op de Beta Alp 4.0 over veel grindwegen, tweebaans bospaden, boswegen, maar ook een paar single trails, overwoekerde houten paden en rotsachtige beklimmingen. Ik zou onze tocht omschrijven als een endurowandeling, maar de Alp werd zeker uit zijn comfortzone gehaald.

De compacte, toegankelijke ergonomie van de Alp maakt off-road rijden ook gemakkelijker. De Hardenduro motoren die met ons meereizen zijn ook smal en licht, maar aanzienlijk hoger. Op moeilijk terrein is af en toe een ondersteunende stap naar de grond makkelijker op de Alp. Tegelijkertijd is de staande positie op de Beta ook succesvol en verrassend actief. Door de lage hoogte reiken de armen naar het lage stuur, waardoor het bovenlichaam naar voren leunt op een vergelijkbare manier als bij de Hardenduros. Na het verwijderen van de rubberen inzetstukken bieden de voetsteunen voldoende grip, kunnen de knieën indien nodig knellen in het smalle midden van de Beta en laat de kleine 11-liter tank voldoende ruimte aan de voorkant.

Dit betekent dat je met een gerust hart over onverharde wegen kunt rijden en je niet misplaatst voelt. De motor draagt ook bij aan dit gevoel. Hij is misschien niet spectaculair, maar hij heeft nog steeds voldoende vermogen in het midden van het toerenbereik. Op grindwegen kun je spelen met de tractie, de achterkant laten uitbreken dankzij de fijne gasregeling en een grote grijns onder je helm vandaan toveren. Als het steiler en losser wordt, moet je het gas een beetje loslaten om genoeg druk te krijgen en zo nodig doseren met de soepele, precieze koppeling. Door de lange overbrengingsverhouding rijd je meer in de eerste en tweede versnelling, maar dat is geen probleem en de motor weet ook hoe hij korte gasstoten moet omzetten. Met een beetje gewichtsverplaatsing en een ruk aan de pols komt het voorwiel omhoog, wat rijden over hobbelige paden erg leuk maakt. Dankzij de stabiele set-up kan het chassis zelfs dergelijke manoeuvres en kleine sprongen aan, hoewel de Alp hier zeker niet voor gebouwd is. Ik krijg hem maar heel zelden aan het stuiteren en hij blijft altijd stabiel op zulke harde hobbels. Op rotsachtige hellingen merk je echter het eerder genoemde, niet al te fijne responsgedrag op kleine hobbels en word je een beetje in het rond gestuiterd.

De remmen zijn ook niet top. Hoewel de remsystemen van Nissin zijn, zouden ze beter gecontroleerd kunnen worden bij hard afremmen. Als je comfortabel reist, heb je hier weinig last van. De hendel van de voetrem is gemakkelijk te bereiken als je staat en de remmen blijven gevoelig als je ze voorzichtig bedient. Alleen als je meer kracht zet, bijten de remklauwen vanaf een bepaald punt behoorlijk hard. Het vergt enige gewenning op los terrein voordat je het achterwiel doelgericht en weloverwogen kunt blokkeren.

Om dit überhaupt mogelijk te maken, moet het ABS worden uitgeschakeld. Naast de twee rijmodi Street en Offroad, het stijlvolle TFT-display en de LED-lichtelementen is dit ook de enige noemenswaardige elektronische voorziening op de Beta Enduro Alp 4.0. En helaas is het ook het enige echte minpunt op onverhard terrein. Om het ABS uit te schakelen, moet de ABS-knop op het stuur enkele seconden worden ingedrukt in de offroad-modus. Net als bij veel andere fabrikanten wordt het ABS opnieuw geactiveerd wanneer het contact of de motor wordt uitgeschakeld. Helaas reset het ABS zichzelf ook wanneer de motor afslaat. Bergop en onder belasting levert de motor genoeg druk om vrij gemakkelijk af te slaan. Als je echter bergafwaarts rijdt op een losse ondergrond en met de rem die niet perfect kan worden bediend, is het maar al te gemakkelijk om iets te hard op de achterrem te trappen en de koppelingshendel niet snel genoeg in te trekken voordat de eencilinder met zijn lage vliegwielmassa afslaat. Omdat het ABS alleen kan worden uitgeschakeld als je stilstaat, moet je opnieuw stoppen en de ABS-knop enkele seconden ingedrukt houden voordat je weer verder kunt. Dit is me soms meerdere keren achter elkaar overkomen en dan wordt het vervelend. Meestal is de ABS-reset gewoon vervelend, maar het kan gevaarlijk worden als je bergafwaarts rijdt.

Gedurende twee dagen in Slovenië heeft de Beta Alp 4.0 veel te verduren gehad. Ondanks alle sprongen, ruwe grindpaden en harde klappen waren er slechts twee storingen. Eén keer bleef het TFT-display hangen tijdens een hete en stoffige passage, maar dit kon worden verholpen door het contact snel uit en weer aan te zetten. En de twee schroeven van de uitlaatkap trilden los, wat zelfs bij de beste enduromotoren kan gebeuren. Al met al kon de Beta Alp 4.0 echt tegen een stootje en was zijn robuustheid indrukwekkend, zeker gezien de prijsklasse.

Als je de Beta Alp 4.0 nu gebruikt voor enduro-tochten en misschien ook meerdaagse tochten wilt maken, heb je bagageoplossingen nodig. Het enige originele Beta-accessoire voor de Alp 4.0 is een bagagerek dat gecombineerd kan worden met een topkoffer. Dit kan hem zelfs veranderen in een praktische stadsrobot. Het toegestane laadvermogen van 172 kg is zeker genoeg voor wat bagage of een duopassagier. Beide zijn vrij krap.

De Beta Alp 4.0 kost € 6.250 in Oostenrijk, € 6.130 in Duitsland en CHF 6.990 in Zwitserland, wat hem goed positioneert ten opzichte van de concurrentie. Ter vergelijking, de Honda CRF300L, die € 6.190 kost in Oostenrijk, heeft een motor van 286 cc en levert 27 pk, wat minder is dan de Alp 4.0. De CRF300L Rally, met kuip, is aanzienlijk duurder met een prijs van € 7.500. Dit geldt ook voor de langverwachte modellen zoals de CFMOTO 450 MT en de Royal Enfield Himalayan, die als lichtgewicht toerenduro's beduidend zwaarder en duurder zijn dan de Alp 4.0.

Door het gebrek aan windbescherming en de enigszins krappe afmetingen lijkt de Beta Alp 4.0 misschien niet de eerste keuze voor lange avontuurlijke ritten, maar ik beschouw het als een zeer interessante optie voor liefhebbers van enduro-tochten. Als steile hellingen beklimmen niet op je agenda staat, heb je geen Hardenduro nodig. En als je niet van plan bent honderden kilometers aan één stuk te rijden, is een volledige toerenduro ook overbodig. Voor korte ritten over gemakkelijk tot matig uitdagend terrein biedt de Beta Alp 4.0 ongecompliceerd rijplezier. Bovendien presteert hij pragmatisch en zelfverzekerd op asfalt. Hij is niet perfect, maar dat mag je ook niet verwachten in deze prijsklasse. Het geld dat je bespaart vergeleken met andere motoren kun je beter gebruiken voor mooie toertochten of kleine verbeteringen aan de Alp. Alles bij elkaar genomen moet ik zeggen: onderschat de Beta Alp 4.0 niet!