Husqvarna Norden 901 vs. Honda CRF1100L Africa Twin ES 2024

Deze vergelijking tussen de Husqvarna Norden 901 en de Honda CRF1100L Africa Twin werd gemaakt tijdens onze 6 weken durende wintervakantie in Spanje rond Barcelona. Het is belangrijk om te vermelden dat dit geen test op gelijke voet is. Dit komt doordat de Africa Twin de 2024 versie is met optionele semi-actieve vering en DCT die nu voor het eerst beschikbaar zijn. Hierdoor ligt de prijs aanzienlijk hoger dan die van de standaard Norden 901. De Norden Expedition zou een meer passende tegenstander zijn geweest, maar helaas was dit om logistieke redenen niet mogelijk. Toch hebben onze indrukken voornamelijk betrekking op de ergonomie, de motor en de basiscomponenten van deze twee motoren. Daarom kunnen veel aspecten 1:1 worden overgedragen naar de Expedition.

Vanuit technisch oogpunt lijken de Africa Twin en de Norden 901 in vele opzichten op elkaar. Beide hebben een tweecilinder lijnmotor met ongeveer 100 pk, beide worden beschouwd als avontuurlijke enduro's met 21-inch voorwielen en lange veerwegen, beide zijn uitgerust met moderne, hellingshoekafhankelijke ondersteuningssystemen en zijn qua afmetingen redelijk vergelijkbaar. Deze twee motoren richten zich zeker op hetzelfde publiek; onze collega Frankee stapte onlangs over van de Honda Africa Twin naar de Husqvarna Norden. De specificaties laten grote overeenkomsten zien, maar elke motor heeft zijn eigen unieke karakter op de weg. Tijd dus voor de rij-indrukken. Voor alle techneuten die alle details willen weten, is hier een vergelijking van de technische gegevens van de Husqvarna Norden 901 2024 & de Honda CRF1100L Africa Twin DCT 2024.

Het eerste verschil tussen de Norden en de Africa Twin is te vinden in de ergonomie, ondanks de vergelijkbare zithoogtes. Op de Honda staat het verstelbare zadel op een hoogte van 850 of 870 mm, op de Husqvarna op 854 of 874 mm. De Africa Twin heeft echter een veel smallere taille, waardoor je makkelijker bij de grond kunt door de kortere kruisboog. Aan de andere kant stoten je benen op weg naar de grond vaak tegen de ver naar voren geplaatste voetsteunen. Deze zitten enigszins in de weg bij het manoeuvreren, wat nog wordt verergerd door de holte van het zadel. Het zadel heeft een holte, wat het laagste punt van het zadel is en waar je billen in glijden, vooral bij het manoeuvreren en als je met korte benen voor elke millimeter moet vechten. De voetsteunen zitten precies onder de holte, waardoor je gemakkelijk met je broek blijft haken of je scheenbeen stoot bij het afstappen. Het hoge gewicht en de gewichtsverdeling zijn ook merkbaar bij het manoeuvreren met de Honda. We hebben hier immers 242 kilo rijklaar met DCT en die kilo's zijn vrij hoog en aan de voorkant van de motor verdeeld. Dit maakt de Africa Twin behoorlijk tippelig en moeilijk manoeuvreerbaar, vooral met een zware lading of zelfs een duopassagier. Door het hoge gewicht wordt de motor vaak als hulpmiddel gebruikt. Dit is waar de 2024 update van de DCT om de hoek komt kijken. Het reactiegedrag is aangepast. Het is nu iets gemakkelijker om manoeuvres uit te voeren bij lage snelheden. De dosering van de gashendel moet je misschien even aan wennen, maar hij is erg gevoelig en precies wanneer je hem goed raakt. De verandering ten opzichte van het vorige model is echter meer een nuance, aangezien de DCT voorheen al behoorlijk geavanceerd was.

En met de Husqvarna Norden 901? Co-tester & cameraman Schaaf, die samen met mij deze vergelijking uitvoert, wijst op een belangrijk punt. Husqvarna staat bekend om het bouwen van bijzonder mooie motoren, waarbij het ontwerp een belangrijke rol speelt. Maar als het zadel in de laagste stand staat, is er een opening naar de kuip en dat vindt hij lelijk. Dit is echter een cruciaal punt, aangezien de meeste rijders geneigd zullen zijn om de Norden te verplaatsen met het zadel in de lage stand vanwege de relatief brede kruisboog. Het zadel is relatief breed in de taille, dus zelfs wij, met een lengte van 1,84 en 1,85 meter, vinden niet altijd de meest comfortabele positie. Dit is een van de weinige toer-enduromotoren waarbij Schaaf de voorkeur geeft aan het zadel in de lage stand. De kniehoek op de Husky is iets scherper voor een toerenduro, wat betekent dat je iets meer naar voren gekanteld zit en iets meer gericht bent op het voorwiel op de Norden. Schaaf voelt zich meer in controle. Het voelt alsof je hoger op de Norden zit en minder in de motor dan op de Africa Twin. Toch ligt het zwaartepunt van de Norden 901 lager, wat het gemakkelijker maakt voor de rijder bij lage snelheden. KTM-Husqvarna kiest met de verlaagde tank bewust voor een andere aanpak, wat merkbaar is bij het manoeuvreren. De motor is gemakkelijker te besturen, wiebelt minder en laat zich ook gemakkelijker met spierkracht voortbewegen. Toch blijft het duidelijk dat het insturen goed is, maar niet zo indrukwekkend als op de Africa Twin.

We moesten ook wat snelwegtrajecten en hoofdwegen op toersnelheid afleggen om van de omgeving van Barcelona naar de wildernis en de prachtige routes hier te komen. Dat waren niet al te veel kilometers in totaal, maar we hebben toch een paar interessante details kunnen verzamelen over de geschiktheid van de Africa Twin en de Norden voor lange afstanden. De nummer één must-have touring feature voor mij is cruise control, die beide standaard hebben. Must-have touring feature nummer 2 is voor mij de handvatverwarming, en er zijn verschillen. Niet alleen in de quasi opgevoerde versie van de Africa Twin die we testen, maar ook de naakte Africa Twin heeft standaard handvatverwarming. En hij is zelfs 200 euro goedkoper dan de standaard Norden 901, die geen handvatverwarming heeft. Dus dat is een pluspunt voor de Africa Twin. Windbescherming is ook een interessant onderwerp. De Norden is het negatieve voorbeeld in onze windbeschermingsvergelijking, tenminste voor mensen van onze lengte. Bij de Norden hebben we allebei het probleem dat de wind ter hoogte van de borstkas naar de rijder wordt gekanaliseerd. Het is niet alleen luid onder de helm, wat al erg genoeg zou zijn, maar de lucht is ook erg turbulent. Hij heeft zelden op een toermotor gereden waar hij door zulke sterke luchtturbulentie wordt geraakt, zegt Schaaf. En oordoppen zijn voor hem verplichte uitrusting op de Norden. Op de Africa Twin gaat het een stuk beter. Ik draag zelfs een Arai Adventure-helm met een grote klep, waardoor mijn hoofd begint te schommelen op de Norden. Op de Africa Twin is het windscherm met de update geschikt voor een toerenduro. Ik heb echter kritiek op het voor Hond zo typerende veiligheidsconcept, waardoor je het windscherm alleen met twee handen kunt verstellen, maar dat is volgens mij geen goed idee. Want wij mensen zijn ongeduldig. Dat betekent dat je niet stopt, zoals Honda had bedoeld, en dan de voorruit verstelt. In plaats daarvan ga je de cruise control gebruiken om op de een of andere manier het windscherm te verstellen terwijl je rijdt zonder je handen aan het stuur. De veiligheidsfunctie wordt een veiligheidsfunctie. Een eenvoudig mechanisme dat met één hand kan worden bediend zou wenselijk zijn. Als het windscherm in de hoogste stand staat, komt de wind nog steeds langs de bovenkant van de helm, maar zonder turbulentie te veroorzaken. Zelfs met mijn avonturenhelm was het echt comfortabel, zelfs zonder oordopjes. Husqvarna heeft de plank behoorlijk misgeslagen als het gaat om windbescherming in het noorden. Een toermotor met zo'n slechte windbescherming is geen goede match. De onbeschutte zitpositie van de Norden speelt hier ook een rol. Op de Africa Twin zit je meer achter het hoge front, heb je een meer ontspannen kniehoek en zit je meer rechtop met rechte armen. Toch vinden we de zit op de Norden nog beter. De KTM Group staat niet bepaald bekend om zijn comfortabele zadels. Maar het zadel van de Norden is echt heel goed gestoffeerd en comfortabel. De breedte, die de zitboog vergroot, is natuurlijk een probleem voor mensen met korte benen, maar qua comfort is het geweldig.

Als we het hebben over de geschiktheid voor enduro-ritten, moeten we ons nog steeds richten op de motoren, want ondanks het vergelijkbare ontwerp en de belangrijkste specificaties hebben de twee tweelingen verschillende karakters.

Er zijn nauwelijks minpunten. De Husqvarna blaast een beetje warme lucht uit naar de zijkanten, wat zelfs merkbaar is bij 18 graden in de Spaanse lente. Dit betekent dat de motor al merkbaar warm is. Bij de Africa Twin hebben we dit niet gemerkt. Het 1100cc motorblok van de Honda is zeker niet zo lineair als dat van de Husqvarna. Hij richt zich meer op het onderste derde deel van het toerenbereik. Er zijn trillingen wanneer het gaspedaal wordt ingetrapt, goede trillingen die veel Africa Twin klanten of rijders prettig vinden, en de motor komt netjes op toeren vanaf minder dan 2000 tpm. De trillingen geven echter nog steeds het gevoel: "Ah, er zit toch nog een grote tweecilinder onder me". Hij dendert het toerentalbereik uit met een overvloed aan koppel. De Africa Twin heeft echter een aanzienlijk langere overbrengingsverhouding dan de Norden, wat een voordeel is bij ontspannen toeren. Bij iets meer dan 3.000 tpm rijden we 100 km/u. 130 km/u wordt gemakkelijk gehaald bij ongeveer 3.500 tpm. Deze langere overbrengingsverhouding is echter een klein nadeel als het gaat om de rijdynamiek die volgt. Alles wat hier tot nu toe is genoemd, kan ook worden toegepast op een standaard Africa Twin zonder DCT en semi-actieve vering. Dan nu de twee unique selling points van de Africa Twin. De DCT-transmissie met dubbele koppeling is gewoon een geweldige comfortfunctie, vooral op de Touring. Je hoeft alleen maar het gas open en dicht te draaien, net als op een scooter, en het systeem doet het voor je. Het is gewoon prettig, spaart vermogen en je kunt heel ontspannen met het verkeer of door de bochten glijden. Maar je hoeft ook niet hard te werken in het noorden. De quickshifter en de versnellingsbak maken cruisen gemakkelijk, vooral omdat de motor echt soepel werkt tot een heel laag toerental.

Er is een aanzienlijk verschil in de vering. De optionele semi-actieve vering voor de Africa Twin regelt de demping onafhankelijk en kan met een druk op de knop worden omgeschakeld naar verschillende rijmodi of de veervoorspanning aanpassen aan verschillende beladingstoestanden. Zelfs in de zwaarste stand "Hard", die ook is gekoppeld aan de Tour-modus, blijft het nog steeds erg comfortabel, maar blijft stabiel bij hogere snelheden op de snelweg. Tegelijkertijd kan het snel worden gewijzigd met een druk op de knop. Het is gewoon een absolute comfortfunctie en zorgt ook voor een grote spreiding tussen de veerinstellingen. Maar bovenal reageert het fijn in elke stand en wordt het nooit stijf, wat het grootste verschil is met de Husqvarna. Nogmaals moet worden opgemerkt dat een Norden Expedition beter in deze vergelijking zou hebben gepast. Met zijn WP-vering van hogere kwaliteit had hij de vlag hoger kunnen houden voor de conventionele, omdat de standaard Norden is uitgerust met sportieve, stabiele, maar niet erg responsieve veringselementen van WP. In principe is het rijgedrag van de standaard Norden op de lange termijn absoluut draaglijk dankzij de lange veerwegen. Je wordt zeker niet onaangenaam gestuiterd en het comfort is, zoals hierboven al uitgelegd, zeker geschikt voor lange ritten. Maar het reactiegedrag is gewoon niet bijzonder aangenaam. Dit is vooral merkbaar bij langzaam rijden. Het voorwiel heeft de neiging om over hobbels te springen bij lage snelheden. Het mist de soepelheid die wel aanwezig is op de Africa Twin. Maar je kunt de volledig instelbare vering nog steeds optimaliseren, dus we hebben geprobeerd er het maximale comfort uit te halen. Ons inzicht na een paar verschillende afstellingen: een afstelling van de vering kan het slechte reactiegedrag van goedkopere onderdelen niet compenseren. Je kunt de rit wel iets comfortabeler maken. Met de rebound- en compressiedemping open, zodat de vering iets langzamer werkt, worden de oneffenheden iets beter afgedekt. Maar ze zijn er nog steeds. Je merkt nog steeds dat de vering niet van de hoogste kwaliteit is. Hoe kleiner de oneffenheden, hoe meer je ze merkt, omdat er simpelweg niet genoeg kracht wordt uitgeoefend of niet genoeg veerweg wordt gebruikt om deze aanpassing actief te maken. Deze niet al te fijne respons zal echter alleen de meest gevoelige rijders echt storen. Voor de rest biedt de WP-vering voldoende comfort.

"Snel, Gregor, snel!", moedigt Schaaf me aan via onze Cardo communicatieapparatuur terwijl we door de krappe bochten van het Winkelwerk suizen. Maar de constante knarsende geluiden links en rechts vertellen me duidelijk dat ik niet harder kan, of op zijn minst schuin. Dit is een nadeel op de Africa Twin als je wat harder wilt rijden. De hellingshoekspeling is vrij beperkt door de lage voetsteunen, ook al hebben we de smalle, optionele rallyvoetsteunen al gemonteerd. In vergelijking daarmee lijkt de hellingshoekvrijheid op de Husqvarna Norden 901 met zijn hoge voetsteunen vrijwel onbeperkt. Je voelt je ook wendbaarder op de Husqvarna, omdat de rijpositie meer op de voorwielen is gericht. Het is nog steeds een touring-enduro, dus je hoeft geen feedbackwonderen te verwachten wat betreft het gevoel van de voorkant. Maar hij is veel actiever dan de Africa Twin. Je hebt het gevoel dat je het voorwiel beter onder controle hebt, wat zelfvertrouwen geeft en het effect van de niet zo zuiver reagerende veerelementen minimaliseert. En deze bieden een goede stabiliteit, zelfs in de zachtste stand, ondanks het niet zo geweldige reactiegedrag. Bij het ingaan van de bocht gaat de vering wel op de knieën bij het remmen, wat de semi-actieve vering van de Honda minimaliseert door de demping te reguleren. Dit verandert echter aanzienlijk als je de vering weer dichtdraait en harder instelt. Dan heb je een vering die niet meer van slag te krijgen is. Met conventionele vering moet je zoeken naar het gouden compromis, terwijl de vering van Honda met één druk op de knop een breder toepassingsgebied kan bestrijken. Op het gebied van stabiliteit spelen de verschillende banden op de testmotoren ook een rol. De Norden 901 is standaard uitgerust met Pirelli Rally Scorpion STR banden. Wanneer deze een bepaalde temperatuur bereiken, beginnen ze te slippen bij grote hellingshoeken. In de normale Street-modus van de Husqvarna kan er heel hard worden gereden, maar bij hogere hellingshoeken bij het uitkomen van bochten neemt de hellingshoekafhankelijke tractiecontrole het vermogen weg, niet op een slechte manier, maar wel merkbaar, omdat de Husqvarna denkt dat deze band op dat moment geen gas meer kan verdragen. Afgezien daarvan is het bochtengedrag van de Husqvarna ongelooflijk goed voor een 21-inch motorfiets. Hij kan met heel weinig moeite de bocht in en door worden gemanoeuvreerd. De Africa Twin vergt meer input van het stuur, maar dat komt niet door de meer weggerichte Metzeler Karroo Street banden. Het is eerder de achteroverleunende rijpositie die duidelijkere impulsen via het stuur vereist. Toch vinden Schaaf en ik dat je met de vertrouwenwekkende, semi-actieve vering niet hoeft te aarzelen om je in de bochten te gooien. Vooral omdat je door de hellingshoek toch maar tot op zekere hoogte kunt accelereren.

Vanwege de uitstekende prestaties hebben we ook tractiemetingen uitgevoerd met de Enduro. In de 3e versnelling versnelt de Norden 901 aanzienlijk sneller van 50 naar 100 km/u. Dit is deels te danken aan zijn lagere gewicht van iets meer dan 220 kg en ook aan zijn meer lineaire vermogensafgifte. De vermogensafgifte van deze 890 motor is zeer lineair, trekt krachtig van onder naar boven en heeft ook reserves aan de bovenkant. Bij de Africa Twin is er een dip in het koppel na de eerste duw vanuit zeer lage toerentallen en de combinatie van de lange overbrengingsverhouding en de DCT draagt bij aan het feit dat je vaak precies in deze koppeldip terechtkomt. Natuurlijk kun je dit tegengaan door handmatig in te grijpen en de versnelling laag te houden met de knop op het stuur, de sportstanden van de DCT of de optionele voetschakelhendel. Feit blijft echter dat de Honda-motor je niet aanspoort zoals de levendige unit van de Husqvarna. In plaats daarvan geniet je van de druk, het denderende geluid en de trillingen van 2.000 tot 5.000 tpm en voel je je misschien niet snel, maar wel heel krachtig. Toch zou de Africa Twin baat hebben bij een kortere overbrengingsverhouding, omdat hij dan iets wendbaarder zou zijn. Het is niet voor niets dat Poky de overbrengingsverhouding van zijn eigen Africa Twin heeft laten inkorten. Uiteindelijk is het echter een kwestie van smaak welke motor je mooier vindt. Wat geen kwestie van smaak is, is het remmen. De Africa Twin heeft gewoon betere remmen. Het is nog steeds een toerrem, dus niet overdreven hard, maar veel nauwkeuriger te moduleren. De rem op de Husqvarna is als een schakelaar die werkt en ook sterk kan afremmen, maar vooral bij de achterrem voelt het alsof er alleen maar 0 of 1 is. Of je remt niet, of je remt in het ABS. Qua remkracht merk je nauwelijks verschil, of eigenlijk is de Husqvarna in het voordeel door zijn lagere gewicht, maar het drukpunt is moeilijker te moduleren.

Het grootste verschil in off-road terrein zit hem in de ergonomie. Met de ver naar voren geplaatste voetsteunen en het hoge stuur sta je op de Africa Twin erg rechtop, als op een tourer. Dat heeft natuurlijk voor- en nadelen. De Honda is erg relaxed op brede, makkelijke zandwegen omdat je helemaal rechtop kunt cruisen zonder druk op het stuur. Naar het noorden toe buigt het bovenlichaam verder naar voren, moeten de armen verder naar beneden en naar voren naar het stuur reiken en kom je in een bepaalde "aanvalshouding" terecht. Volgens Schaaf is de ergonomie van de Husqvarna zelfs te extreem voor de reizende enduro adventure oriëntatie, omdat het moeilijk is om een ontspannen staande positie te behouden. Op brede gravelpaden, waar je eigenlijk helemaal niet uitgedaagd wordt, zit het stuur van de Husqvarna te laag. De andere kant van de medaille: op de Husqvarna heb je alles onder controle. Als het technischer wordt, zit je actief boven het stuur en kun je de Norden heel precies sturen via het stuur en de voetsteunen. Daarbij komt het lage zwaartepunt, wat hem nog wendbaarder maakt. De Africa Twin is ook gemakkelijk te besturen met behulp van de voetsteunen en het brede stuur. Zolang het vlak is en zelfs in meer technische omstandigheden, kun je goed vooruit komen, gebruik maken van het hoge koppel van de motor en genieten van de hoge stabiliteit. Dankzij de lange wielbasis van 1575 mm blijft hij altijd op koers en kun je zelfs zonder veel ervaring veilig kleine drifts veroorzaken en met de tractie spelen. Wanneer je echter bergopwaarts gaat en je ook aan het gas moet blijven, kom je ruimte tekort aan de voorkant. Er is niet genoeg ruimte tussen het stuur en de voetsteun op de Africa Twin. Je hebt geen ruimte om je gewicht naar voren te brengen en moet aan het stuur trekken als je bergopwaarts gaat. Het probleem hierbij is dat er impulsen op het stuur worden overgebracht, waardoor het voorwiel kan knikken of slippen. Daarentegen ben je wereldkampioen op technisch terrein. Plotseling ben je blij met de beschikbare ruimte, je kunt je gewicht naar voren brengen en het stuur blijft volledig los. Bovendien kun je dankzij de korte wielbasis van 1513 mm en het lage zwaartepunt veel gemakkelijker om obstakels heen manoeuvreren. Ook het optillen van het voorwiel is veel gemakkelijker dan met de topzware Africa Twin.

In lijn met het Japanse veiligheidsconcept is de elektronica van de Africa Twin veel conservatiever ingesteld en zelfs in de scherpste modus van de tractiecontrole nog steeds te terughoudend voor losse ondergronden. Je hoeft echter niet terughoudend te zijn bij het inschakelen van de tractiecontrole, omdat de krachtige Honda-motor zo goed te controleren is. De Africa Twin duwt zichzelf als een tractor de helling op en kan indien gewenst de achterkant precies laten uitbreken. De levendige Norden heeft de neiging om veel sneller uit te breken, wat voor minder ervaren off-road rijders op lastige plekken soms overweldigend kan zijn. Hier komt de uitstekend werkende elektronica om de hoek kijken, vooral het optionele Explorer pakket met zijn 9-traps verstelbare tractiecontrole. Dit vangt de Husqvarna op en regelt hem zo fijn dat, met de juiste instelling, zelfs grove motorrijders schone drifts kunnen uitvoeren. Het enige vervelende aan de Norden is dat de gasrespons en ABS niet zijn gekoppeld aan de rijmodi. Tijdens gemengde ritten met afwisselend off-road en on-road passages leidt dit tot onnodig veel gedoe in de menu's. Helaas heeft de Norden 901 niet eens een voorkeurschakelaar, zoals we die kennen van sommige KTM Adventure-modellen.

Bij het remmen blijven de bevindingen van het rijden op de weg hetzelfde. De Africa Twin blinkt uit in een betere modulatie van de achterrem. Bovendien is de hendel aan de noordzijde vrij laag geplaatst voor rechtop rijden en daardoor moeilijker te bereiken. Onze bevindingen werden eigenlijk opnieuw bevestigd. De vering van de Norden biedt veel veerweg en stabiliteit en presteert misschien nog wel beter dan de veringselementen van de Honda wanneer deze door een professional zijn afgesteld voor off-road gebruik. Je moet echter zelf een instelling bepalen en die kan alleen langzaam en moeizaam met de hand worden aangepast. Bij de Honda hoef je bij het verlaten van een geasfalteerde weg alleen maar op een knop te drukken en de nauwelijks sportieve vering wordt zacht en absorbeert alle hobbels. Zelfs als ik de Africa Twin over grote hobbels duw, krijg ik hem niet aan het stuiteren. Voor ons, gemiddelde off-road rijders, levert de semi-actieve vering in ieder geval goed werk in los terrein. Bij de Husqvarna zijn we op zoek naar het perfecte compromis. Te zacht en de motor veert niet snel genoeg terug na compressie en kan de volgende hobbel niet absorberen. Te hard en de Norden knalt letterlijk over heuvel en dal. Je hebt er tenminste genoeg ruimte op om bewegingen van de motor met je lichaam te compenseren. Het perfect afstellen van de vering is een wetenschap op zich en kan door een professional worden gedaan. Voor alle anderen is de semi-actieve vering van de Honda echter aan te bevelen, omdat deze het compromis tussen sportief en comfortabel minimaliseert en daardoor betere prestaties kan leveren in een grote verscheidenheid aan rijsituaties.

Als je avontuurlijk wilt rijden met de Norden of de Africa Twin, zul je zeker accessoires nodig hebben. Husqvarna is hier zeer positief over, wat past bij de off-road geschiedenis van de KTM Group; er zijn veel opties voor off-roaders. Zo zijn er zelfs twee soorten buisvelgen beschikbaar, evenals robuuste handbeschermers met aluminium stangen. De originele Honda accessoires voor de Africa Twin laten veel te wensen over. Ten eerste zijn er alleen tubeless banden. Dit kan een probleem zijn, vooral op rotsachtig terrein en met mogelijk verbogen velgranden. Omdat dergelijke velgen ook niet ontbraamd zijn, mag je er niet zomaar binnenbanden in leggen. Bij tubeless banden heb je dit probleem niet en daarom zou er een optie moeten zijn voor buisvormige velgen op een off-road motorfiets. Honda biedt ook alleen bredere kunststof handbeschermers voor betere windbescherming, geen zware handbeschermers voor ruw terrein.

De prijsstelling laat duidelijk zien waarom deze vergelijking niet helemaal opgaat. De standaard Norden 901 kost € 16.999 in Oostenrijk. Met de Explorer modus, een must-have voor off-road avonturen, komt daar nog eens €240 bij, wat de prijs op iets meer dan €17.000 brengt. De Honda Africa Twin met DCT en semi-actieve vering kost € 19.490. Met zijn WP Explore chassis, 240 mm veerweg, standaard verwarmde handvatten, standaard verwarmd bestuurderszadel en middenbok, wat de Africa Twin niet kan bieden, het touring windscherm en de meegeleverde zachte bagage inclusief bagagedrager, versterkte motorbescherming en het meegeleverde Explorer elektronicapakket, zou de Norden Expedition op ooghoogte een veel waardiger uitrustingspakket hebben gehad. De Norden Expedition kost € 18.899 in Oostenrijk, wat nog steeds zo'n € 600 minder is dan de Africa Twin DCT ES. Als je aan de andere kant van de schaal naar de standaardmodellen gaat, kost de 2024 Africa Twin €16.790, wat €200 goedkoper is dan de Norden 901. Honda rekent €1.400 extra voor de semi-actieve vering.

Wat je aan het einde van dit zeer uitgebreide testrapport moet onthouden, is dat beide motoren eigenlijk voor- en nadelen hebben en dat het uiteindelijk afhangt van het gewenste karakter. Wij zouden de Husqvarna Norden 901 beschrijven als een speelse, wendbare, leuke enduro die altijd prestaties levert, maar ook actief bereden wil worden. De Africa Twin is zelfverzekerder, waardiger en relaxter. Als we denken aan toerende enduro-rijders, dan is de Husqvarna meer voor de ambitieuze avonturier en de Africa Twin meer voor langeafstands off-roaders en plattelandskenners. Wat mis je dan op de Norden gezien het grote prijsverschil? Een fijn doseerbare rem, goede windbescherming en vooral het semi-actieve chassis met een geweldig reactievermogen en een brede spreiding. In ruil daarvoor biedt de Husqvarna meer bewegingsvrijheid in los terrein en meer wendbaarheid en levendigheid in alle situaties.