Honda XL750 Transalp vs NC750X DCT

De motoren van de Honda CRF450L en de Honda CRF250L kwamen tot leven met een diepe grom toen we besloten om het ruige terrein van de Ardennen te verkennen. Een week lang hebben we de meest intense rijervaringen beleefd en de diverse off-road routes verkend die dit gebied te bieden had. Onze motoren, geleend van AdventureRide, en de routes, gepland met behulp van Calimoto, beloofden ons een avontuur vol modderige paden, steile hellingen, bossen en zelfs enkele snelle stukken. We waren klaar voor de uitdaging, met bagage voor onze off-road avonturen, als een team op twee wielen.

Mijn zoon, nu een ervaren passagier met een lengte van 175 cm en schoenmaat 45, vergezelde me. Zijn grote voeten zouden een belangrijke rol spelen tijdens onze tocht. Op de CRF450L vonden we voldoende ruimte in elke rijomstandigheid, terwijl de ruimte op de CRF250L over het algemeen wat compacter leek.

Uit de testrit bleek dat de voeten van mijn zoon mijn hielen raakten en het zadel van de CRF450L bleek comfortabeler te zijn. Wat betreft "comfort op lange afstanden met een passagier" was de CRF450L duidelijk de winnaar.

Maar de Honda Enduro CRF450L begon met een groot pluspunt. Hij leidde de test meteen vanaf het begin. Het was hetzelfde als altijd - ik zat op een motor met DCT en het enthousiasme maakte zich meteen van mij meester. Honda's automatische transmissie met dubbele koppeling maakte het rijden niet alleen relaxter, maar behield ook het gevoel van "echt motorrijden". Vooral in de hectische kustgebieden bleek de transmissie een echte zegen. Konvooien inhalen ging moeiteloos en manoeuvreren in het stadsverkeer werd een koud kunstje. Een ander groot pluspunt van de CRF450L was het ruime opbergvak dat met de autosleutel afgesloten kon worden.

De CRF450L DCT bleek de meer pragmatische motor te zijn. Een geweldige motor voor alledaags gebruik, perfect voor korte ritjes maar ook voor lange tochten. Het praktische ontwerp en de DCT transmissie maken het een betrouwbare metgezel voor elke motorrijder die niet alleen de wegen maar ook het dagelijkse leven wil veroveren.

De Honda Enduro, met zijn indrukwekkende 92 pk en 75 Nm koppel, toonde zich tijdens onze testrit als een ware krachtpatser in vergelijking met de NC750X, die bescheiden 59 pk en 69 Nm levert. Deze verschillen in prestaties kwamen duidelijk tot uiting in de meer dynamische rijstijl van de Enduro. Bij ontspannen cruisen of op rechte stukken is het verschil misschien nauwelijks merkbaar. Ook in stadsverkeer was het verschil in prestaties geen enkel probleem. Maar op majestueuze bergpassen was het verschil wel voelbaar. Hier toonde de Enduro zijn kracht en bewees hij meer te bieden te hebben dan alleen cijfers op papier. Zijn motor voelt levendig en speels aan. Deze moderne krachtbron weet de balans te vinden tussen praktisch gebruik en het verlangen naar rijplezier. Een draai aan het gas en de Enduro reageert met een versnelling die de NC750X in de schaduw stelt.

Een ander belangrijk verschil is te zien in het chassis: de Honda Enduro scoort punten met een upside-down telescoopvork die een indrukwekkende 200 mm veerweg biedt. Dit maakt hem ideaal voor gemengd terrein en lichte offroad ritten. De NC750X daarentegen heeft een conventionele telescoopvork met 120 mm veerweg, waardoor hij meer geschikt is voor gebruik op de weg. Het verschil in rijgedrag was duidelijk merkbaar, zelfs in alledaagse situaties. Oneffenheden, slecht asfalt of putdeksels geven aanzienlijk meer feedback aan de rijder op de NC750X in vergelijking met het soepele rijgevoel van de Enduro. Dit komt niet alleen door de extra veerweg, maar ook door de superieure dempingseigenschappen van de Enduro vering en het 21 inch voorwiel, dat moeiteloos over obstakels rolt in vergelijking met het 17 inch wegwiel van de NC750X DCT. Op het gebied van rijprestaties en handling legt de Honda Enduro dus duidelijk de nadruk.

De beslissing? Niet zo duidelijk als het op het eerste gezicht lijkt! Tijdens onze tour zorgden de soepele motor en het harmonieuze rijgedrag van de Honda Enduro voor een uiterst ontspannen rit. In het zadel van de Honda Enduro konden we genieten van het adembenemende landschap en lekker zitten bij de pittoreske uitkijkpunten. Het manoeuvreren, starten en besturen van de machine zijn nog toegankelijker dan op de Transalp. Iedereen die ooit op de Honda Enduro met DCT-transmissie heeft gereden, zal begrijpen wat ik bedoel. Deze motor vergt gewoon zo weinig concentratie dat er genoeg energie overblijft om volop te genieten met de zintuigen.

Verrassend genoeg bleek het tekort aan vermogen van de Honda Enduro in de praktijk minder een probleem. In het zadel van de Honda Enduro voelt de motor gewoon harmonieus aan en alles loopt heerlijk. Als verwende rijder heb je misschien meer moeite met het slappe chassis en de matige voorrem. Hier komt de slechts iets duurdere Transalp als beste uit de bus met nauwkeurigere remmanoeuvres en meer reserves op lange afdalingen.

Over het geheel genomen is de Transalp de imposantere motorfiets, die met zijn hogere zitpositie meer comfort biedt voor langere rijders. De Honda Enduro daarentegen is compacter en beter geschikt voor rijders met een kleiner postuur.

Beide motoren blinken uit in rijgedrag en stabiliteit. Je voelt je comfortabel op beide motoren, zowel in scherpe bochten als op eindeloze stukken snelweg. In directe vergelijking ziet de Honda Enduro met de DCT versnellingsbak eruit als een modern concept. Dat de Transalp de meer geavanceerde motorfiets is, zie je vooral aan het 5-inch TFT-display en de levendige motor, terwijl de Honda Enduro een LCD-display heeft dat alleen de belangrijkste informatie geeft.

De Honda Enduro voelde zich echt in zijn element op Tenerife. Het doorkruisen van het Teno- en het Anagagebergte toonde zijn sterke punten in al hun pracht. We werden geconfronteerd met talloze inhaalmanoeuvres op de smalle paden die door deze majestueuze berglandschappen leiden. Het was op deze momenten dat de Honda Enduro zijn ware grootsheid onthulde: de motor leverde verrassend veel vermogen en sportiviteit, terwijl de motor verrassend gemakkelijk te besturen was. Je voelde je altijd zelfverzekerd in het zadel en de machine leek speels en toegankelijk. Deze unieke combinatie maakte zelfs de meest uitdagende inhaalmanoeuvres in de smalle kloven van de Anaga en Teno bergen tot een koud kunstje. Een onvergetelijke ervaring die de essentie van de Honda Enduro op Tenerife perfect weergeeft!

Hoewel de zithoogte van 850 mm van de Honda Enduro op papier niet bijzonder laag lijkt, is het een compacte en gemakkelijk te besturen motorfiets. De motor draagt waarschijnlijk ook bij aan deze zorgeloze rijervaring. Zodra de motor warm is, werkt hij zuiver en precies. Hij komt levendig op toeren, maar kan ook in een rustig tempo worden bereden. Alle bedieningselementen zijn eenvoudig te gebruiken, wat een gevoel van vertrouwen geeft.

Mijn duopassagier en ik vonden comfortabele ruimte op de Honda Enduro, zelfs met een extra SW-Motech Drybag achtertas. Mijn zoon was vooral onder de indruk van de kwaliteit van het zadel en de comfortabele kniehoek. Ik moet echter toegeven dat ik na een lange dag in het zadel graag een iets steviger zadel had gehad.

Link naar SW-Motech Drybag achtertas

Een directe vergelijking laat zien dat de Honda Enduro met 16 kg lichter is dan de NC. De NC scoort daarentegen met zijn lage zithoogte en DCT versnellingsbak, waardoor hij nog gemakkelijker te hanteren is dan de Honda Enduro. Op ruwer asfalt en bij hogere vermogensvereisten wordt het voordeel van de Honda Enduro echter des te duidelijker. Aan het eind van de intensieve testweek waren we onder de indruk van beide motoren. Ondanks de indrukwekkende pluspunten van de DCT-transmissie hebben we unaniem besloten om de Honda Enduro als winnaar van deze test aan te wijzen.

• Onze huurmotoren op Tenerife: https://www.canaryride.com/de/
• Onze bagageoplossingen voor de tour: SW-Motech Drybag voor grote ladingen, hoogwaardige SW-Motech rugzak voor korte trips met drone maar zonder statief en camera, voor trips met GoPro en camera alleen de heuptas.
• Route van de tour naar het Anagagebergte en de Teide
• Route van de tour naar de Masca-kloof
• Communicatiesysteem: Cardo Packtalk Edge
• Helm: HJC RPHA 91