KTM 390 Adventure R 2025 in Reisetest - On- en Offroad-avontuur

KTM heeft de 390 Adventure voor modeljaar 2025 volledig opnieuw ontworpen. De nieuwe KTM 390 Adventure R moet radicaler, sportiever en compromislozer zijn, zonder haar adventure-DNA te verliezen. De centrale vraag is of zij, ondanks haar sterke offroad-focus, nog steeds die uitdagende balans kan vinden die de A2-Adventure-klasse zo veeleisend maakt: geschikt voor touring, stabiliteit op lange trajecten, wendbaarheid in bochtenwerk en prestaties op het terrein.

Een meerdaagse tour door het noordelijke Friuli vormt de ideale testbasis. Snel opeenvolgende bochten, wisselende ondergronden, steile bergwegen en gravelpaden laten al snel zien hoe serieus KTM is met hun nieuwe concept. Maar voordat we de eerste hoogtemeters trotseren, is het de moeite waard om een blik op de techniek te werpen.

De vloeistofgekoelde eencilinder van de nieuwe 390 Adventure R biedt 398,7 cc, 45 pk bij 8500 tpm en 39 Nm bij 7000 tpm. Volgetankt weegt ze slechts 176,5 kilogram, wat merkbaar lichter is dan veel concurrenten. Ride-by-wire, tractiecontrole, rijmodi en een optionele quickshifter maken de moderne uitrusting compleet. Het offroad-onderstel vormt de kern van het nieuwe concept: WP Apex 43 mm volledig instelbare voorvork, WP Apex Split Piston achterschokdemper, beide met 230 mm veerweg en 272 mm bodemvrijheid. Daarnaast zijn er spaakwielen van 21 en 18 inch, uitgerust met Mitas Enduro Trail+. Met een zithoogte van 870 millimeter, een nieuw TFT-display, windscherm, handkappen en motorbeschermplaat oogt de KTM als een miniatuurvariant van de grote Adventure-modellen.

Als startpunt voor onze testritten blijkt het MoHo Bellavista in Ravascletto wederom een ideaal gelegen thuisbasis. Het hotel ligt midden in het noordelijke Friuli en biedt directe toegang tot een verscheidenheid aan spectaculaire routes. Tal van bergpassen, gravelverbindingen en panoramische hoogwegen beginnen praktisch voor de deur. De legendarische Panoramica delle Vette en de pas over de Monte Zoncolan behoren hiertoe, evenals een veelheid aan kleine, vaak over het hoofd geziene bergwegen die zelfs ervaren Alpenrijders kunnen verrassen.

Het Bellavista legt de focus op motorvriendelijke voorzieningen. Naast een veilige parkeerplaats voor de motorfietsen zijn er handige diensten zoals droogruimtes voor uitrusting, gereedschap en route-aanbevelingen van het personeel, dat de regio goed kent. De sfeer is daarbij gemoedelijk en ongecompliceerd, wat na lange ritdagen aangenaam is. Voor toerrijders en testteams biedt het hotel precies die mix van functionele faciliteiten en ontspannen gastvrijheid die nodig is voor meerdaagse ontdekkingstochten in de Alpen.

De route verloopt van Wiener Neustadt via Stiermarken en Karinthië tot aan de Italiaanse grens - ideaal om de geschiktheid voor lange afstanden van de 390 Adventure R te testen. Het grote windscherm biedt rijders van ongeveer 1,75 meter zeer goede windbescherming. Grotere rijders voelen de luchtstroom op hun voorhoofd en lichte turbulenties, maar kunnen deze verminderen met een aangepaste zithouding. De zithouding is sportief, de voetsteunen staan relatief hoog en zorgen voor een scherpere kniewinkel dan bij klassieke toermotoren - nog steeds geschikt voor lange etappes, maar duidelijk sportiever georiënteerd. De eencilinder draait bij snelwegtempo rond de 7000 tpm. De motor is akoestisch aanwezig, maar de trillingen blijven binnen de perken en veroorzaken geen gevoelloosheid. Voor een kleine reisenduro met een toerenrijke motor is het resultaat degelijk.

De WP-vering toont in eerste instantie zijn stevige kant en geeft kleine oneffenheden duidelijk door. Na een reductie van de demping wordt de 390 Adventure R echter merkbaar comfortabeler en filtert grotere hobbels moeiteloos. Het zadel toont na verloop van tijd zijn hardheid, wat gezien de sportieve oriëntatie echter niet verrassend is. Met een verbruik van gemeten 4,22 liter per 100 kilometer en een 14-liter tank zijn actieradiussen van iets meer dan 300 kilometer realistisch - voor lange tochten absoluut voldoende.

De echte beloning na het lange snelwegtraject volgt op de Nassfeldpas. Hier toont de 390 Adventure R haar grootste kracht: wendbaarheid. De lange veerwegen bieden op wisselend asfalt een buffer, de vork duikt bij hard remmen weliswaar flink in, maar blijft controleerbaar. Tegelijkertijd zorgt het lage gewicht ervoor dat de KTM moeiteloos van bocht naar bocht geslingerd kan worden. Het instuurgedrag is licht, nauwkeurig en sportief, zonder nerveus te lijken. Zelfs met de grof geprofileerde Mitas-endurobanden blijft de machine voorspelbaar. Het brede stuur maakt een intuïtieve hellingshoekinzet mogelijk, terwijl het lichte chassis een hoge mate van controle biedt.

De optioneel gemonteerde quickshifter werkt snel en betrouwbaar, hoewel het schakelgevoel niet altijd hetzelfde feedback geeft. De sportiviteit van de motor vereist actief schakelen: pas bij ongeveer 7000 tot 9000 tpm is er voldoende vermogen beschikbaar om steile haarspeldbochten of smalle passages met goede trekkracht te overwinnen. Bij het bergaf rijden komt een zwakte van het offroad-georiënteerde remsysteem naar voren: de voorrem heeft een zachte drukpunt en is niet bijzonder standvastig. Na enkele sportieve vertragingen neemt de remwerking merkbaar af. De achterrem is goed te doseren, maar voor zittend rijden iets te hoog. In het wegverkeer grijpt de tractiecontrole in de "Street"-modus te vroeg in. Aangezien de motor lineair en goed controleerbaar vermogen levert, werkt rijden zonder TC op droge wegen ook zeer goed.

De offroad-gedeelten van de tour voeren over vlakke gravelpaden, een militaire weg en uiteindelijk over de door houttransport ruwer gemaakte paden naar de Straniger Alm op de Italiaans-Oostenrijkse grens. Oorspronkelijk wilden we ons ook op wat uitdagender terrein begeven, maar de grote offroad-ambities van de KTM deden me al in een gravelbocht iets te ver gaan, waardoor de daaropvolgende aanraking met de grond ons plan enigszins belemmerde. Maar zelfs de lichtere variant van deze bijna 1.500 km lange test bezorgt ons genoeg indrukken om het potentieel van de 390 Adventure R goed in te schatten.

De ergonomie bij het staan voelt meteen goed aan. De smalle taille vergemakkelijkt bewegingen, vooral in krappe gravelbochten of bij gecontroleerde slides. Rijders boven de 1,90 meter zouden kunnen kiezen voor een stuurverhoging, maar voor gemiddelde lichaamslengtes biedt de KTM een actieve, niet te inspannende offroad-positie. De WP-vering bevestigt ook in het terrein zijn hoge kwaliteit. De 230 millimeter veerweg biedt enorme reserves, en zelfs snelle klappen of grove oneffenheden brengen de vering nauwelijks in beweging. De KTM biedt veel stabiliteit en vertrouwen op los terrein. Het remsysteem is duidelijk afgestemd op offroad-gebruik: zacht drukpunt, goed doseerbaar, ABS uitschakelbaar - ideaal voor gecontroleerde drifts.

De motor blijft hier echter de polariserende factor. Zijn karakter vraagt om hoge toerentallen en frequent schakelen om voldoende aandrijving te genereren. In technische, trage passages ontbreekt het krachtige koppel bij lage snelheden waarmee veel klassieke enduro's en eencilindermotoren zich onderscheiden. Voor sportieve offroad-rijders, die meestal toch al in het hogere toerentalbereik rijden, is dat minder problematisch. Wie echter een meer tractorachtig krachtverloop verwacht, zal hier niet de ideale lay-out vinden. Met slechts 176,5 kilogram volgetankt blijft de KTM echter de lichtste serieuze A2-reisenduro in de test en toont ze in het terrein indrukwekkend haar fysieke voordelen.

Voor deze test was ik onderweg met de Stadler Transformer, een hoog ventilerende zomeroutfit van slijtvast Cordura met grote inzetstukken van stretch en Level-2-beschermers. Afgezien van de Stadler-typische, zeer hoge kwaliteit, heeft de Transformer-jas een uniek kenmerk dat hem ideaal maakt voor gemotiveerde enduro-tochten: de mouwen zijn afneembaar. In combinatie met een protectievest biedt de Transformer-outfit daardoor een ongekend niveau van ventilatie en bewegingsvrijheid. De pasvorm is lichaamsbewust, maar blijft dankzij de flexibele stretchmaterialen extreem beweeglijk - vooral in offroad-omstandigheden. De elf ventilatieopeningen van de jas en de goed gepositioneerde ventilaties in de broek zorgen voor een sterke luchtstroom, wat in het warme Friuli een echt comfortvoordeel was. Een val op gravel toonde bovendien aan: de Transformer weerstaat zware belasting zonder problemen. Voor zomerse avontuurtochten is de Stadler Transformer een van de beste opties op de markt. Meer hierover in het uitgebreide Stadler Transformer-ervaringsverslag.